…en soms zit het tegen. Soms lijkt het zo groot en is het te klein… Afgelopen twee maanden is er keihard gewerkt. Zo langzamerhand kent Koen onze HM van binnen en van buiten, van boven en van onder, van voor naar achter en van links naar rechts, oftewel van bakboord naar stuurboord.
Twee grote luchthappers op het voordek zorgen inmiddels voor de nodige frisse luchtdoorstroom. Het interieurwerk in de kajuit en slaaphut is klaar. Alle (kast)deurtjes zitten glanzend in de lak en de meesten zijn alweer geplaatst. De koelkast heeft een degelijke, dikke geïsoleerde deksel met mooie Corian afdekplaat. De bedbodem is zo’n 25 cm naar beneden gebracht en nieuwe matrassen zijn besteld. Dat worden sweet dreams 🙂
Onze eerste levensbehoefte, de watermaker, lag al bijna een jaar in de garage te wachten. Nu mocht hij eindelijk verhuizen naar de boot. Het was een flinke puzzel. De ideale plaatsing zoeken. Alle aan- en afvoerleidingen en elektronica juist aansluiten. Maar met de handleiding en enige aanvullende uitleg op de Hiswa van Rob Wink is de klus geklaard.
De mannen van Gerron Solutions hebben heel veel gepast en gemeten en gepast en gemeten. Met als resultaat een mooie achterbrug, verlengde zeereling en aangepaste zwemtrap. Kabels voor de zonnepanelen, windgenerator, gps-antennes en radardome kunnen hierin worden weggewerkt. Een knap staaltje samenwerking van de kapitein met Ronald en Frank van Gerron.
Heel veel uren, heel veel hoofdbrekens, onrustige nachten, gesnuffel op internet, discussies op forums en met elkaar. Alles voor het goede doel.
En toen kwam ik een paar weken geleden thuis van het werk, het eten stond op tafel, we kletsten wat over koetjes en kalfjes, Koen was een beetje stilletjes. ‘We hebben een grote tegenvaller’, het hoge woord was er uit. Ik schrik er een beetje van. ‘Hoezo, wat bedoel je?’. ‘De ankerbak is veel te klein!’ Ik zie van die tekstwolkjes met “!#grrr!?/~*#” boven Koen’s hoofd zweven.
Oeps, dat is stom! Nog geen milliseconde bij stil gestaan toen we een nieuwe ankerketting van 50 meter lang en 10 mm dik kochten. Behorende bij een elektrische ankerlier met de motor onderdeks (en dus IN de ankerbak).
Het hoopje, of liever gezegd de hoop, ketting ligt al enkele maanden op ons terras. Inmiddels lekker schoon gespoeld door de vele voorjaarsbuien. Best een aardig bergje. En ja, nu ik het eens nauwkeurig in me opneem: best een aardige berg… De ankerbak is best groot. Best… Maar ik zie het nu ook wel: niet groot genoeg. Soms lijkt iets zo groot, maar is het toch echt te klein. Grrr….
We besteden de maaltijd aan het bedenken van opties voor het vergroten van de ankerbak. Want het zal en moet gebeuren. We laten onze fantasie de vrije loop, alle mogelijke creaties passeren de revue. Een beetje gedesillusioneerd besluiten we uiteindelijk het even te laten rusten, het issue op een aantal forums uit te zetten en aan broer Do voor te leggen.
En natuurlijk komt het allemaal weer goed. Een lang verhaal kort: de bodem uit de bestaande bak geslepen, een nieuwe bodem en achterwand van rvs gemaakt, alles met superkit in de bestaande ankerbak gelijmd, nieuwe afvoergaten voor het buiswater, alles in de bilgenverf en klaar is Kees, uh Koen 🙂 .
Het is pas (of al) mei. Al een paar dagen is het zomers, het is voorjaarsvakantie en weekend, als ik in de achtertuin bezig ben hoor ik de speedboaten en waterscooters over de Maas racen. Op Facebook foto’s en verhalen van terrassen, varen, alles in bloei, vrolijke gezichten. Wij klusten vandaag op de boot, zagen alle watersporters en pleziervaarders voorbij komen. Fijn! Genieten! Onze tijd komt nog. Wat een geluk.
Toppers zijn jullie!!!!
Mooi!
Mooi geschreven! Zo gaan die dingen , aanpakken en hoop houden !