Plan de campagne, november 2020

Bijna iedere dag krijgen we de vraag: ‘What’s your plan?’ ‘Wat is jullie plan?’ Van medezeilers hier, in Europa en de Pacific. Maar ook van landrotten die we hier hebben leren kennen en familie en vrienden in Nederland. Wat is jullie reisplan? Ons antwoord is al maanden steevast: “ons plan is dat we geen plan hebben…”

Tja, het is wat. De hele dag wordt de hele wereld helemaal overspoeld met heel veel Covid-19. Van alles wat je leest gaat een aanzienlijk deel over Corona. Gesprekken gaan over Corona. Beslissingen en bijbehorende acties of non-acties hangen af van Corona. Economieën en mensen kraken en barsten door Corona. We zitten er nu al zo’n 9 maanden middenin, maar we kunnen er maar niet aan wennen. Of we willen er niet aan wennen. Of misschien moeten we er ook niet aan wennen. Dat laatste hoop ik van harte.

Wij weten donders goed dat wij in een enorme luxe positie verkeren. Zowel qua levenswijze als de plaats waar we nu verblijven. We klagen dan ook zeker niet en maken er het beste van. Op Bonaire is het aantal besmettingen tot nu toe zeer beperkt gebleven. En al zijn zoals overal ter wereld ook hier de meningen er over verdeeld, de door de Gezaghebber getroffen maatregelen hebben de afgelopen maanden doel getroffen. Het dagelijkse leven heeft met slechts kleine beperkingen doorgang gevonden. De zon is blijven schijnen. En het ongekende aantal wind-reversals (veroorzaakt door het recordaantal orkanen van dit jaar) heeft eigenlijk meer impact op ons dagelijkse bestaan gehad dan de pandemie. Dat geldt voor ons. Voor de lokale bevolking hier op Bonaire is het een heel ander verhaal. Een overgroot deel daarvan is afhankelijk van het toerisme en dat is op dit moment tot een minimum gedaald. En met bijkomende sluitingen van bijvoorbeeld de horeca tijdens korte lockdowns, wordt het er voor de locals allemaal niet beter op. Het enige wat hier onveranderd doorgaat is de bouw. Hotels, appartementen en (vakantie)woningen schieten als paddestoelen uit de grond. In de hoop dat alles beter, bij het oude of juist nieuw en anders wordt?… Zelfs voor de zeilers wordt er uitgebreid. Er zijn bij Kralendijk meer moorings geplaatst en nog meer gepland. En er komt zelfs een nieuwe marina met 40 ligplaatsen. Ik vind het jammer. De ongerepte kunuku en het knusse en enigszins exclusieve van Bonaire verdwijnen. Ik hoop maar dat het eiland er uiteindelijk baat bij heeft…

Overal ter wereld problemen, vraagstukken op macro- en microniveau. Op de HM is het net het ‘gewone’ leven. En dus hier ook (micro)probleempjes die om aandacht vragen. Sommige zaken hebben we al opgelost, andere staan nog op de eeuwige to-do-list.

Het vraagstuk ‘nieuwe zeilen ja of nee?’ is er één dat reeds is afgevinkt. Afgelopen oktober bestelden we een nieuw grootzeil en een nieuwe genua in Nederland. Wat een rust gaf het in dat koppie van Koen toen alle beslissingen betreffende keuze van de zeilmaker, materialen, afmetingen, transport etcetera, waar hij al vanaf april van dit jaar mee bezig was, waren genomen. Als het goed is worden de zeilen op het moment van dit schrijven ingeladen in een container en per zeetransport vervoerd naar Bonaire. Samen met nieuwe schoten en vallen en blokken voor op de genuarail. Wat zal de HM snel worden!…

Wat ook onderweg is zijn twee nieuwe watertanks. De huidige tanks in de kajuitbanken zijn gemaakt van hout en epoxy. Al meer dan een jaar zijn deze een heel klein beetje aan het lekken op de naden. Met wat oplapwerk heeft Koen ze vorig jaar weer aardig waterdicht gekregen. Maar nu zien we toch weer sporen in de houten vloer van ieniemini lekkages. Na 30 jaar zijn de tanks aan vervanging toe en dat gaan we nu doen middels kant en klare kunststof tanks. Twee stuks van 110 liter. Die zouden precies moeten passen op de plek van de huidige tanks. En zo niet dan moet proviand-ruimte worden opgeofferd. Daarvoor moet dan weer een andere plek gezocht worden. Wat op zich ook weer een grote uitdaging is omdat we alsmaar meer spullen aan boord krijgen.

En dat is een issue dat in mijn koppie huishoudt: er moet grote opruiming worden gehouden, er moeten spullen van boord. Ons drijvende huis begint uit te puilen. De waterlijn kan niet nog een keer worden verhoogd. Daarnaast en zeker zo belangrijk: ik word vreselijk onrustig van overal en vooral heel veel spullen waardoor je je kont niet meer kunt keren. Fysieke opruiming is geestelijke opruiming. Wij konden toch leven zonder materialistisch te zijn? Eh, nee, dat kunnen we dus blijkbaar niet… 
Inmiddels hebben we 2 fietsen, 2 complete duikuitrustingen met 4 duiktanks, een wasmachine, een extra pc-monitor en 22 meter Sunbrella om een zonnedoek van mast naar achterbrug te kunnen maken plus eventueel buitenkussens. En een extra gasfles voor het koken omdat we die soms zo lastig gevuld krijgen. Een poetsmachine voor de romp van de HM. Een flinke koffer voor als we naar Nederland vliegen. Altijd alleen maar zomerkleding aan, maar ook nog steeds spijkerbroeken, truien, fleece vesten, skibroeken en -jacks, Uggs, rubberlaarzen, zeilpakken. Want ja, we zijn ook nog wel eens in herfstachtig Nederland. En misschien reizen we volgend jaar wel naar Colombia of Noord-Amerika en trekken dan het koude hooggebergte in of zeilen weer in koude nachten. En dus blijven ook de petroleum-kachel, het elektrisch kacheltje en de luchtontvochtiger aan boord. We kopen nieuwe lampjes, of nieuwe gympen, of nieuwe t-shirts. Maar de oude mogen ook niet weg want dat is zonde, we kunnen er misschien nog een keer iemand blij mee maken. Of de oude schoenen en shirts zijn goed voor als we weer eens op een bootwerf aan het kliederen gaan met antifouling. En al die reserve-onderdelen lijken nu overbodige ballast maar zullen ooit eens heel nuttig zijn. Omdat er natuurlijk altijd een startmotor, dieselfilter, oliefilter, dynamo, waterpomp, V-snaar, luchtfilter, gloeipluggen, wc-pomp, koelwaterslangen, watermakerpomp, waterfilters, marifoon, radio, laptop, navigatie-iPad of telefoon vervangen moeten worden op een plaats waar je geen vervanging kunt aankomen. En tóch moeten er dingen van boord. Maar wat dan? Er is maar één oplossing: wachten op het moment dat we er aan toe zijn om afscheid van onbelangrijke dingen te nemen. Het moment en gevoel van ‘ontspullen’ zoals we dat ook kenden toen we ons huis in Cuijk leeghaalden. En dat moment komt weer, dat weet ik zeker.

En dan hebben we nog het eeuwige ‘probleem’: roest. Altijd lopen ergens op de witte lak oranjebruine strepen. Nu hebben we vooral een paar blaasjes op de romp die elk moment kunnen openspringen en dan weer een artistiek, koninklijk oranje kunstwerk zullen creëren. Deze klus staat deze keer op mijn lijstje. Maar er is een drempeltje om met schuurpapier, epoxyprimer, plamuur en verf aan de slag te gaan. Ik moet hiervoor nog even in de Pippi Langkous-modus komen: ‘ik heb het nog nooit gedaan dus ik denk wel dat ik het kan!’. Maar ook dat gaat goed komen.

En als Koen dan weer beweging in de neerhouder heeft gekregen en de winches heeft gereviseerd dan is er nog maar één klein dingetje om op te lossen: ‘wat is het plan?’ Waar gaan we naar toe????? Een korte en op het eerste oog simpele vraag. Met als antwoord: hijs de zeilen en vaar naar… Hmmm, ja naar waar? We weten het niet. Waar kunnen we naar toe? En waar willen we naar toe? En wat hebben we er voor over, op zowel financieel gebied als te volgen procedures met bijbehorende (digitale) papierwinkel, om ergens toegelaten te worden? Colombia, Panama, Aruba, Puerto Rico, de Amerikaanse of Britse Maagdeneilanden, de noordelijke eilanden van de West-Indies, de USA? Midden-Amerika? Suriname? Sommige landen zijn nog gesloten voor zeilers. Anderen zijn open indien je 10 of 14 dagen in quarantaine gaat. Of je laat testen bij aankomst met daarbij behorende kosten tussen de €150 en €300 voor ons saampjes. Enkele eilanden zijn vrij toegankelijk vanuit Bonaire. Er zijn plaatsen waar we terecht kunnen maar waar je op dit moment echt niet wilt zijn gezien het hoge aantal besmettingen. Sommige Covid-regels en actualiteiten halen we van het internet, van zeilers-groepen op Facebook en websites van overheden. Andere info hebben we ‘van horen zeggen’.

Eigenlijk is het grootste issue waar we bij ieder gesprek hierover tegenop lopen: wat vandaag geldt is morgen wellicht weer anders. Als we vandaag vertrekken en we komen over een week ergens aan en we worden daar dan weggestuurd? Wat dan? De ene hersenhelft zegt: “je bent toch op avontuur, ga dat dan ook aan!” De andere roept: “maar waarom kiezen voor risico’s als je ook op safe kunt spelen?” Het gevoel zegt de ene dag: “ik wil weer gaan zeilen en nieuwe dingen ontdekken.” En de andere dag fluistert het: “maar misschien is het beter om de boot hier te stallen en een poosje te gaan werken in Nederland in de hoop dat eind 2021 Corona enigszins onder controle is en we de draad dan weer kunnen oppakken.”

Bij dit hele dilemma speelt mee dat reizen volgens ons in vrijheid zou moeten zijn. En dat we reizen om iets van het land te kunnen zien. En als dat onmogelijk of zeer beperkt is, rijst de vraag of (zeil)reizen op dit moment wel zo leuk is. Dit hele kalenderjaar hebben we in totaal maar liefst ongeveer 2 weken gezeild, slechts 1800 mijlen afgelegd van Curaçao via Bonaire naar St. Croix en St. Maarten, met een klein uitstapje naar St. Barth en toen weer terug naar Bonaire. Dat was niet het plan. We wilden meer van de (Caribische) wereld zien. De situatie voor het komende jaar ziet er helaas ook nog niet zeer rooskleurig uit. Dus dan maar geen plan of een totaal afwijkend plan? Dat is dan toch de vrijheid van onze reis en ons leven. Elke dag plannen maken, elke dag plannen wijzigen, de voorpret bij het bespreken van plannen, ons eigen plan trekken of helemaal geen plan hebben en ondertussen genieten van wat vandaag ons brengt.

10 gedachten over “Plan de campagne, november 2020

  1. Danielle Beantwoorden

    Hi Yvonne en Koen,
    Het blijven lastige keuzes soms, spullen houden, spullen weg…. met alle spullen die in de zomer in de Sogno liggen, snap ik niet eens dat jullie daarin met zijn tweeën op vakantie zijn geweest… 😉 Dus of je nu een grote boot of een kleinere boot heb of een klein of groot huis… same issues
    En de klussen met epoxyprimer, plamuren etc gaan je vast lukken… you tube staat vol met goede voorbeelden en je hebt altijd Koen nog voor advies.

    Wat vooral belangrijk is…. is dat jullie blijven genieten van waar je bent en dat je met elkaar bent…. in goede gezondheid. Jullie hebben om de rest van de wereld te ontdekken nog tijd genoeg, 1 jaartje meer of minder in de Carib blijven, maakt dan ook niet uit, toch?

    Mag je ook geen rondje om Bonaire gaan zeilen om weer een beetje het gevoel te hebben? Of ben je dan gelijk je plekje op de ankerplaats kwijt?

    Groetjes, Danielle

  2. Astrid Beantwoorden

    Hi Yvonne en Koen,
    Ook hier is veel anders dan anders: geniet vooral van elkaar en de setting. Leuk om weer even bij te lezen. Met de investeringen kunnen jullie weer even voort! Gr, Astrid

  3. Sigrid Beantwoorden

    Pipi Langkous zei: “Richt de wereld in naar je eigen zin” Helaas dat op dit moment voor iedere wereldburger best een lastige. #corona. Ook voor jullie… Maar dat komt goed hoor! Want ook Pipi vond dat wat ze nog nooit gedaan had, zij wel kon. Nog even geduld dus lieve Koen en Yvonne; Jullie reis gaat voort in als jullie gewenste vrijheid. Zonder twijfel. Liefs Sigrid en René

  4. Mario Beantwoorden

    Heerlijk verhaal weer om te lezen, geniet er iedere keer weer van.
    Maak geen overhaaste plannen nu met het hele Corona gebeuren, jullie hebben tijd genoeg om nog heel veel te kunnen gaan zien.
    Het reizen nu onder deze omstandigheden is gewoon erg lastig (dit ervaren wij zelf ook vanuit Nederland). De zomervakantie helaas over moeten slaan maar ook een evt trip richting jullie is voor ons op dit moment geen optie HELAAS. Maar er komt weer een tijd dat iedereen weer vrij kan gaan reizen en wij dus ook een weerzien met jullie op een planning van zetten.

    Blijf gezond, geniet van elkaar en jullie leefomgeving.

    Dikke kus van Mario,Jessica en Alice

  5. Roni Beantwoorden

    Geweldig verhaal weer! Wij hebben ook alleen maar luxe problemen door Corona. Thuiswerken bevalt prima, scheelt me 1,5 uur per dag reistijd! Voordeel is ook dat ik niet iedere dag iets nets aan moet. Ik hoef dus ook geen nieuwe kleren. Ik kan lekker in mijn ouwe kloffie werken. Ik heb het te doen met collega’s die alleen wonen in de stad of met kinderen op een flatje. Momenteel heb ik maar één keuze stress: Ga ik volgende week naar Zumba met mondkapje, of blijf ik nog maar even thuis om de les digitaal te doen. Alle liefs!

  6. Jeroen Beantwoorden

    Geweldig verhaal weer en wat een luxe om voor zulke “problemen” te staan.
    Ik zeg “Panama”, als je ooit de mogelijkheid heb doen, kun je de cirkel rond maken.
    Toevallig net “het ritme van de Oceaan” van Olaf Cox gelezen” dat gaat daar ook over.
    Heel veel plezier en wijsheid gewenst. mvg Jeroen van Druten “Reed van Batavia”

  7. Theo Beantwoorden

    Hallo Yvonne en Koen,
    Wat een leuk en herkenbaar verhaal. Wij hebben thuis al moeite met het ontspullen, laat staan op de beperkte ruimte van de Heavy Metal.
    Het valt mij reuze mee dat er nu pas nieuwe zeilen op de boot komen. Het grootzeil en de grote genua staan al vanaf het begin op de boot. De high aspect en de kotterfok zijn van latere datum maar ook die zijn zeker 15 a 20 jaar oud. Ik was toen erg gecharmeerd van de zeilen van Hagoort en nu hebben ze ook bewezen duurzaam te zijn. Ik ben benieuwd van welke zeilmaker de zeilen nu komen. Inmiddels zal de kwaliteit verder zijn toegenomen en het gewicht hopelijk afgenomen, dus kunnen jullie weer jaren vooruit!!
    Ook de watertanks. Het valt mij mee dat die nog zo lang lekvrij zijn gebleven. Bij de verkoop van de boot hebben we het er al over gehad om waterzakken in de tank te leggen. Als het lukt met vaste kunststof tanks is dat nog beter. Houten tanks met epoxy hadden het in het klimaat van Nederland het misschien nog wel even vol gehouden maar in het warme klimaat waar jullie vertoeven is het toch wat anders.
    Ik kijk altijd met veel plezier naar jullie foto’s en dan vooral naar de boot om te spotten wat er is aangepast / verbeterd.
    Ik ga ervanuit dat we met de Corona en de komst van een vaccin deze situatie snel achter de rug hebben en jullie je avontuur weer “normaal” kunnen voortzetten.
    Voor nu: je moet maar zo denken dat jullie situatie veel beter is dan opgesloten zitten op een flatje 3 hoog achter.

    Ik kijk uit naar jullie volgende belevenissen.
    Groet,
    Theo en Marian.

  8. cor veerhuis Beantwoorden

    Beste Yvonne ( De Schrijfster) en Koen,
    Goed geschreven, het geeft de onzekerheden weer waarmee we allemaal worstelen, sommigen hangen complot verhalen op Facebook op omdat ze houvast zoeken, anderen leven de regels strikt na omdat ze angst hebben en zich zorgen maken om hun naasten. ook de plek waar je woont heeft grote impact, woon je in een dorp vrijstaand of op 3 hoog in de stad. En als je de vrijheid hebt van een boot in redelijke isolatie heb je toch te maken met de omgeving en daarnaast gaan net als thuis de dagelijkse zaken door. Toch krijg ik het idee dat er zomer 2021 een oplossing is en we kunnen gaan genieten van meer vrijheid. De oude situatie zal nog wel even duren maar de hoop gloort aan de horizon.
    Sterkte daar en maak er het beste van.

    • Pklop

      Lieve Yvonne en Koen ,

      Weer een mooi verhaal met leuke en minder leuke keuzes in het vooruitzicht, blijf maar even zitten op deze mooie plek en geniet van alles er omheen.
      Liefs en groetjes Peter en monique

    • Anoniem

      hallo koen en yvonne wat een keuze verhaal .je moet wel doen wat je denkt dat goed is al kom je een jaar terug so wat zie maar kus vanuit hier met corona kan toch goed zijn. kus wilma ger

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *