De grote oversteek, 11-02-2018

Deze keer willen we jullie aan de hand van de mailtjes die Koen tijdens de Atlantische oversteek naar zijn zoons en onze broers en zussen verstuurde, meenemen naar onze dagelijkse genietmomentjes en sores tijdens deze reis. 

Deze mails zijn vet gedrukt. Ze worden tussendoor aangevuld met ervaringen, hoogte- en dieptepunten zoals wij die, achteraf en terug kijkend op het avontuur, hebben beleefd. 

Het is een lang verhaal van een lange reis. In één brok opgediend zoals wij in één ruk van Mindelo in Kaapverdië naar Rodney Bay op Saint Lucia zeilden.


Vertrek

Zondag 14-1-2018 om half 1 in de middag halen we ons anker op en vertrekken we richting St Lucia. Het is half bewolkt en waait een wk 6. Mooi weer om te gaan. SY White Mustang met Cees, Majida en Marijntje, een zoon van 1,5 jaar uit Amsterdam vertrekken tegelijk met ons. Zij gaan naar Suriname, maar zullen dus een hele lange tijd evenwijdig met ons varen.We hebben daarom afgesproken 2x per dag elkaat op te roepen via marifoon en als het bereik op is, dan via de ssb radiozender verder. Toch een iets veiliger gevoel voor het geval dat… Zodra we een beetje uit de buurt van het eiland zijn, blijft het een knoop of 20 waaien. We hebben 1 rif in het grootzeil en stoeien met de genua en kotterfok met spibomen totdat we een fatsoenlijke afstelling hebben om taurus te laten sturen. Het valt nog niet mee. Om 1630 uur boordtijd, dat is 1 uur vroeger dan in Nederland, hebben we positie 16.52 N en 025.21 W en 6 kts voor de wind. Windrichting ONO. De wolken trekken weg en de temperatuur loopt lekker op. 26 grd. De middag blijft hobbelig en we komen in een windstil gebied. Een groot gebied metb alleen maar hobbelig water en totaal geen wind. Het is moeilijk koers houden en uiteindelijk zetten we de motor aan. Rond 2000 uur hebben we een goede halve wind en we kunnen de zeilen mooi trimmen. Rond 2030 uur zien we op ais dat een groot vrachtschip op ramkoers ligt van de White Mustang, een 5 mijl van ons vandaan. Het is aarde doker en zien af zien we een klein toplichtje boven de golven uit komen. Tegelijkertijd roept Cees het vrachtschip op om mede te delen dat hij vast zit en roerloos is. Het vrachtschip zegt dat hij wel met een ruime bocht om hem heen vaart. Daarna roept hij geljk ons op, om raad te vragen en of we even in de buurt willen blijven totdat het ongemak verholpen is. Vast? 4km diep. Misschien een groot verdwaald visnet. Wij verleggen meteen onze koers en zeilen naar hem toe.Cees wacht totdat het weer licht is met onderwater kijken wat er nu eigenlijk aan de hand is. We spreken af dat we de ssb en marifoon standby houden en morgenvroeg even overleg . Wij vevolgen onze koers en hebben een wachtschema van 3 uur. We varen halve wind. Taurus doet het goed, hele nacht slechts een enkele keer in moeten grijpen.Om 900uur roept Cees ons op. Er zit niks onder de boot en niks kapot en hij maakt weer snelheid. Opgelost. Het is een mogelijkeid dat hij in dezefde luwte kwam waar wij in zaten en daar stroomt het water alle kanten op, wind cirkelt en in het donker heb je geen orrientatievermogen. Ook zijn stuurautomaat wist het even niet meer. Het was een vreemde gewaarwording.
Ik heb gister de watermaker weer aangezt. Ons water was bijna op. 8 uur. Vandaag nog de hele dag, dan zitten alle tanks en jerrycans weer vol.
Nu varen we 13.45 uur positie 16.49N 026.59 W . 2,9 motoruren, 122 mijl gevaren. Wind NO. Een mooi voordewindse koers, warm en zonnig, golven aan de hoge kant,(3M)

‘s Nachts is het een beetje fris, vooral vanwege de wind. We varen ruime wind en zitten in volledig zeilpak buiten. Muts op zodat er geen kille wind in je nek blaast. Het is aardedonker. Er is geen verschil tussen water en hemel. Alleen de witte schuimkoppen lichten af en toe op in de boordlichten. Als ik me net weer heb geïnstalleerd voor mijn wacht, nog even zonder capuchon om goed wakker te waaien, voel ik een koude glibber langs mijn nek. Ieks! Die vliegende vis koos een wel heel verkeerde richting! Getsie…! Ik zet gauw mijn capuchon op, pak een handschoen en gooi het arme beest, dat geland is in de kuip, overboord. “Ga jij maar weer lekker spelen in de oceaan en vliegen van golf naar golf.” Iedere nacht hoor je zo met regelmaat wat gespartel op het dek. Dan heeft een vliegende vis zijn ogen weer niet goed open gehad en is geland in de ‘goot’ van ons dek. Bij daglicht maken we een rondje over het dek en geven de onfortuinlijken een zeemansgraf. Overdag zie je hele scholen (of zwermen?) glinsterende vissen vanuit de golven gelanceerd worden en enkele, soms wel tientallen, meters verder vrolijk fladderend neerstorten. 

Woensdag
Al aan de 4e dag bezig. 350 mijl gehad. gisternacht na weer de hele dag gevecht gehad met taurus, hebben we met een inimini fokje gevaren voor de wind zodat taurus hem in bedwang kon houden.Dat kwam ook wel omdat we echt heel veel wind en golven hadden.Meer dan 30 kts wind en 4 meter hoge golven. Gisteravond hebben we de nieuwe stuurautomaat st2000 raymarine tevoorschijn gehaald. Misschien kan die het wel aan. Al is het maar voor 3 weken, want wij willen en kunnen niet de hele tijd sturen. Vannacht deded hij het goed. Hij hoeft alleen de boot recht voor de wind te laten varen. Met 2e rif in grootzeil over bakboord en klein kotterfok uitgeboomd over stuurboord ging het goed. Toch nog 5 kts gevaren.
Positie di 16-1-2018 16.54N, 028.29W.  positie wo 17-1-2018 16.49N, 030.23W  langzaam gaan we verder. We zijn allebei goed verkouden met griep, geen misselijkheid, maar geen zin om met de zeilen te klooien om sneller te gaan. Eerst even beter worden.Zelfs geen zin om te typen, vandaar gister geen berichtje.

Zo’n dag of vier zien we niet meer dan de 8 vierkante meter van onze kajuit. We zijn allebei geveld door de griep, hebben nergens zin in, willen alleen maar slapen en beter worden. De voorraad paracetamol, hoestpastilles, zakdoeken en Hot Coldrex slinkt gestaag. Een paar keer per dag kijken we elkaar eens aan, wie heeft er net genoeg energie om iets te eten te maken? Eten is immers ook een medicijn. Noodles, cup-a-soup, biscuits en yoghurt met muesli. De snelklaar-opties zijn favoriet. 

Swiebertje, de stuurautomaat, doet zijn werk, wij liggen in onze slingerbedjes. Één op de bank met een gespannen netje aan de zijkant zodat je er niet af kunt rollen. Één op de grond, ingeklemd tussen de bank, de paal die de mast ondersteunt en de met sjorbanden vastgeklemde voorraad water in jerrycans op de vloer. Dat is een krap en vrij onhandig bedje van twee kussendelen uit de kajuit die telkens uit elkaar schuiven. Maar alles beter dan ons reguliere bed waar je van hot naar her rolt. Om rugklachten en andere lichamelijke ongemakken te voorkomen wisselen we zo nu en dan van plaats. 

Inmiddels is het een enorme puinhoop in de kajuit. Bedjes, kussens, zilte zeilkleding en reddingsvesten, shirtjes, shawltjes, mutsen, afwas, pillen en poeders etc. Alles ligt overal. Zo langzamerhand wordt alles zilt, plakkerig en vies. Zou ik hier ooit aan gaan wennen?

Via WiFi kunnen we het scherm van de plotter binnen in de kajuit raadplegen en bedienen op de iPad. Die hangt voor ons beiden in het zicht en als we vreemde geluiden horen dan werpen we even een blik. De windmeter (richting en snelheid) kunnen we hierop helaas niet zien en hiervoor gaan we regelmatig toch maar naar buiten om te checken of er geen veranderingen zijn.

Dag 5
Ook vandaag liggen we nog ziek op bed. Swiebertje doet het goed. Al bijna 48 uur buiten niks hoeven doen. Toch nog 5kts per uur. De HM botst en swingt gehoorlijk. Het is bewolkt, 25grd, oost wind. Vannacht voor het eerst niet meer vochtig buiten. positie 18-1-2018, 16.00 uur 16.43N, 032.59W  Al 480 mijl afgelegd.

Om al die geluiden van de hotseklotsende HM niet te hoeven horen slapen we om beurten met oordoppen in. En dan openbaart zich een heel bijzonder fenomeen. Je bent getuige van complete gesprekken, beetje blikkerig, niet te volgen, al lijkt het van wel. Collega’s voeren in een aangrenzend kantoor telefoongesprekken. Ik hoor carnavalskrakers en Duitse schlagers die uit een café om de hoek met gesloten deuren lijken te schallen. Af en toe komt er wat popmuziek voorbij. En hoor ik Koen nu met iemand praten? Is hij aan het mopperen? Als ik mijn ogen open zie ik hem lekker slapen in zijn slingerbedje. Het lijkt wel of je beetje hallucineert, in een andere wereld verkeert. Hebben we teveel pijnstillers geslikt waardoor we een beetje onder invloed zijn geraakt? Het oneindige water heeft ons toch niet nu al in een staat van geestelijke verwarring gebracht? Nee hoor, buiten de griep zijn we zo gezond als een vis. We hadden deze geluiden al tijdens eerdere nachtelijke zeiltochten ervaren en hoeven ons dus niet ongerust te maken. Het wordt veroorzaakt door de geluiden van het klotsende water in de tanks en het gutsende water langs de boot. Maar het blijft een vreemde gewaarwording. 

Dag 7
Swiebertje is weer dood. Oververhit. Nu weer alles op de hand sturen. We proberen het heel relaxed te doen zodat we het nog 2 weken volhouden. Nu een hete dag, zon, 16 kts oost, 2 m golven. We moeten wel beter zijn nu, want er moetweer gewerkt worden. Afwas van een halve week wegwerken, kuip enigzins ontzilten en de genua is nu naar beneden omdat er een naad losgescherd is. De watermaker staat lekker te pruttelen. Zojuist nog de laatste nieuwtjes bijgekletst op ons nederlandse netje ssb. De accu staat nog steeds op 100%.
Positie 12.45 uur 20-1-2018 16.46N, 036.40West. Misschien ga ik vandaag weer vissen, maar doordat er nu voortaan altijd iemand achter het roer moet zitten, hou je geen tijd over voor iets anders.

Jeetje wat kunnen mannen ouwehoeren. Er wordt gezegd dat vrouwen veel kletsen, maar het radionetje via de ssb-zender is een echt mannending. Nuttige en (voor mij) onnuttige info worden uitgewisseld, voor mijn gevoel duren de sessies ellenlang. En je moet altijd netjes op je beurt wachten, het is niet alsof je bij elkaar aan de keukentafel zit en met z’n allen een gesprek voert. Niks voor mij, helemaal geen geduld voor. Maar het is heel fijn dat de contacten er zijn. Het geeft een veilig en minder eenzaam gevoel. We zijn Peter van SY Elisabeth en Cees van SY White Mustang dan ook uiterst dankbaar voor hun interesse, medeleven en opbeurende gesprekjes. Daarnaast zorgt de radiozender ook voor contact met het thuisfront. Via radiofrequenties kunnen we mail versturen en ontvangen. Weliswaar van een beperkt formaat en met een beperkt aantal mensen. Maar dit is zo waardevol, we trekken ons er door de tocht heen regelmatig aan op. Thanks lieve mensen!

Uitzieken was er dus niet meer bij. Werk aan de winkel. Ik zie een rare schaduw in de genua en na inspectie door Koen blijkt een stuk naad los. Die naden waren in Portugal toch allemaal door de zeilmaker gecontroleerd? Niet dus, grrrr! Aangezien de aluminium rail waar het kotterfok in zit ook stuk is (die bestaat uit twee delen die losgeraakt zijn van elkaar) vind ik dat we de genua voor het vallen van de avond moeten repareren. Het kotterfok kunnen we nu immers ook niet gebruiken. Dus genua naar beneden, een beetje draperen op het dek, gewapend met naald en draad installeer ik me op de scheefhangende en schommelende boot en met een redelijke nette zigzagsteek repareer ik het voorzeil. Daarna moet het zeil weer gehesen worden. Dat is een waar huzarenstukje waarbij Koen bijna opgerold tussen de vele meters klapperend zeildoek zit en ik heen en weer spurt tussen het roer en de mast. Terwijl ik via een winch op de mast al mijn kippenkracht inzet om het zeil te hijsen, geleid Koen het in de rail van het rolfoksysteem. Moe maar voldaan kunnen we de nacht in.

De volgende dag is het kotterfok aan de beurt. De imbusjes die de twee delen rail bij elkaar moeten houden zijn dolgedraaid. Dat wordt dus een (tijdelijke) reparatie met de altijd betrouwbare ducktape. Alles in orde om er weer met volle zeilen tegen aan te kunnen!

Dag 8
Zondag. mooi zonnig en lekker windje van achter. De wind begint toch langzamerhand iets minder te worden, en de golven dus ook. Als er een windvlaag kot, dan worden de golven ook gelijk een stuk hoger. Als de windvlaag na enkele minuten over is, dan wordt de oceaan ook gelijk iets minder wild. We gaan de zeilen verzetten. om iets gunstiger te koersen of om iets harder te gaan, en dan ook taurus weer proberen want alle beetjes helpen. Wanneer we taurus aan hebben, dan koerst hij even goed, maar hij zwaait wel 30 grd naar links of rechts. Soms geeft dat niet, maaar als dan de wind aan de andere kant in het zeil komt, moet je corrigeren.Soms schiet hij ook tever door, zodat de zeilen gaan klapperen en we stil vallen, en dan kan taurus ook niet meer corrigeren. Heel vervelend dus. Maar als hij aanstaat, dan surft hij met de golven mee over het water, en dat bijsturen hoeven wij dan weer niet te doen, dus dat is wel handig. Dus de hele dag druk met zeilen en rusten. Rond de middag na het ssb netje, laten we de zeilen zakken en duik ik het water in. Lekker warm! Heel mooi helder blauw. Ik ga aangelijnd het hulproer schoonmaken want er zit een centimeters lange algenbaard aan het roer met roertje. Kan ik vanaf het zwemplateau niet bij. Het is bijna onbegonnen werk want de zee klotst en golft nog zo hard, dat het gevaarlijk voor me is. Ik kan me snel verwonden aan het zwieberende roer, dus snel er weer uit. Maar het meeste is eraf. We hijsen de zeilen en trimmen ze. Ik zet taurus aan, en roep naar Yvonne die binnen is;Snel zeilpak aan. Er komt een bui vergezeld van 30 kts wind! Regen. Dat is lang geleden. De boot was echt goor geworden van al dat woestijzand dat nog steeds meekomt met de passaatwind. Ik zie de zeilen en mast weer wit worden. De vallen en schoten krijgen weer bijna hun oorspronkelijke kleur terug. Yvonne pakt een vaatdoekje en begint meteen de kuip met raampjes een beetje zoutvrij te wrijven.Na een kwartier 
lijkt de bui over, de wind wordt minder en taurus heeft ons er geheel doorheen gestuurd. Zelfstandig! Wij blij. We kunnen nu weer samen binnen eten. Het wachtlopen wordt weer slapen met een wakend oog. Morgen weten we het zeker. Positie 21-1-2018,12-48 uur, 16.42N, 033.42W 800 mijl afgelegd.

Inmiddels wordt het steeds warmer, de zon schijnt uitbundig maar er zijn bijna altijd ook wolken. Ik geniet van de prachtige wolkenluchten, de zonsopkomsten en -ondergangen. De onverwachte veranderingen in kleuren en vormen van de wolken en van de hemel rondom ons heen. Ik maak me wel zorgen over de squalls. Donkere wolkenpartijen, niet te voorspellen, alleen waar te nemen door steeds goed om je heen te kijken. Als de eerste squall van achter ons komt aanzetten treffen we voorzorgsmaatregelen door de zeilen te reven (kleiner te maken). We verwachten regen, donder en bliksem en enorme windstoten. Wat volgt is een hoosbui met flinke windstoten en na 20 minuten tot een uur is het voorbij. Dan schijnt de zon weer en is de HM weer lekker fris. Het valt allemaal reuze mee. Er volgen er gedurende de reis nog een tiental. De windstoten zijn hooguit 25 tot 30 knopen. Dat kunnen wij wel aan 🙂 .

Dag 9
Het is maaandagmiddag half 3. De wind is vannacht flink afgenomen. Totale 24 uurstrip slechts 100 mijl. De snelheid loopt dus terug. Motoren willen we echt niet(voorlopig) dus accepteren we het windloos klapperen van de genua en het bijna onmogelijk koershouden van de boot. We hadden eeen goede nacht.Ik heb Yvonne de hele nacht door laten slapen, en ik zette de timer op een uur telkens. Wanneer hij afliep deed ik mijn ogen even open, keek op de ipad om te zien dat we nog lekker op koers lagen met 4 tot 5 knoopjes speed en ik zette de timer weer aan en kon ik weer een uurtje slapen. Tot 5 uur vanmorgen. De wind viel geheel weg en we begonnen te spoken op het water. 
Ik maak de geuua weer groter en ga weer met volledig zeilpak aan sturen.Het is nog pikkedonkert, 25 grd maar snachts zonder zeilpak lijkt het koud en ik wil niet weer ziek worden. Yvonne neemt het roer om 7 uur over, we ontbijten met eeen yoghurt met banaan, en ik mag naar bed, uitslapen. Om half 1 word ik wakker, Yvonne zit lekker laguit bij het roer te genieten van de zon en stilte. Nog steeds weinig wind. Positie 11.42 uur, 22-1-2018, 16.21N , 040.15West., Speed 5,3kts 900 mijl afgelegd. Vannacht nog 2x regen gehad. Ik ben weer aan het vissen.

Rian vroeg me wat we zien onderweg. 360 grd water, mooi blauw met witte schuimkoppen, soms wat meer, soms minder. Golven alle kanten op, van 1 tot 4 meter hoog. Als je dan boven bent, kijk je in een diep gat, en anders om dus ook. Een muur van water, maar gelukkig zonder gevaarlijke brekers naar ons toe. Het is dus helderblauw, nu 25 grd. Veel “graspollen” een wier. Al kilometers veel overal rondom. Geen dolfijnen, walvissen gezien zover, Wel vliegende vissen. Soms met scholen tegelijk springen ze uit het water, proberen zolang mogeljk te vliegen. Soms lukt dat heel aardig, maar dan raakt een vleugel het water en storten ze weer onverbiddelijk in het diepe. Soms vliegen ze tegen de boot, of op het dek en spartelen da een 10 minuten tot ze dood zijn. Snachts meer dan overdag.Meteen redden gaat haast niet,want ongelijnd snel het dek oprennen kan niet. Soms ook eentje van 3 cm!! op het dek, inimini. De vleugels zijn zn zijvinnen, die zijn haast even lang als zn lijf en gaan keihard op en neer. Eten doen we ze niet. Waarom iet? Ze zijn heel slank, ik denk te weinig vlees om te prepareren. Ze liggen wel te koop op de vismart op Kaapverdie. Somd drijft er, jawel, een petfles. Soms een vogel, een meeuw of zo. wolken. Vaak een mooie blauwe lucht, met soms wattewolken. Laatste dagen steeds meer sluierbewolking met grijze wolken waar dus regen in kan zitten. snachte heel veel sterren, tot in het water. Ook snachts vliegtuiglampjes. Eindelijk weer een maan. Nog wel heel klein, maar het wordt al iets minder pikdonker. Verder weinig anders. Zwemmen doen we dus eigenlijk niet. Als er geen wolken zijn wordt het wel bloedheet, maar er staat dus altijd een windje wat toch afkoelt. De boot stilleggen is teveel werk en willen we ook niet. Achter de boot hangen nog niet gedaan. Als we het zouden doen, dan wel met een lijn geveiligd. Voor haaien geen angst. Voor 4 km diepte ook niet.Na het zwemmen af spoelen met leiding water is ook lastig in een wiebelende boot waar het douchewater weg waait. Water geen probleem met onze watermaker. Elke paar dagen tank ik weer alles vol. Zojuist had ik beet. Op het moment van het visnet eronder hangen, springt hij los. Een dorade voor twee personen leek het. Vandaag pas voor het eerst weer vissen. Als het te onstuimig is, zou ik een vis niet eens uit het water krijgen.De zonsopkomst is ook bijna elke dag weer heel bijzonder mooi. Zonsondergang hebben we deze week nog niet echt hele mooie gezien. Misschien al teveel verwend?

Als we in de kuip zitten doen we eigenlijk niet veel meer dan ‘waterstaren’ zoals een medezeiler dit ooit zo mooi noemde. Blik op oneindig, staren naar oneindig veel water. Eigenlijk lijkt het niet oneindig, want bij de horizon houdt het op. De oceaan lijkt maar zo groot als de ronde plaat van ongeveer 15 tot 20 mijl doorsnee waarop wij in het midden varen. Het gevoel van de enorme oceaan wordt hierdoor ook enigszins teniet gedaan. Zo groot is ie niet, het einde lijkt altijd in zicht.
Het water is diepblauw in vele kleuren. Afhankelijk van de stand van de zon, wolken, schaduwen. Soms onstuimig met witte schuimkoppen. Soms met brekers die van helder lichtblauw glas lijken. Soms muren van water die angstaanjagend achter ons aan komen maar altijd veilig onder de HM doorrollen. Je raakt er aan gewend en na enige tijd wordt het normaal. Eigenlijk heb ik geen moment van angst gekend tijdens deze reis.
Maar in ieder geval water dat altijd in beweging is! Geen moment van rust kent deze grote plas. Altijd golven, deining, van links naar rechts, schuin, recht, van voor naar achter of andersom. Ik weet het niet… Maar wat ik wel weet is dat ons huis 19 dagen lang geschommeld en gewaggeld heeft en vele malen heen en weer is gesmakt door het natuurelement dat in dit geval Atlantische Oceaan heet. Geen pardon als je er even niet aan denkt om je vast te houden of iets niet stormvast neer te zetten. Bij alles wat je doet: NADENKEN. Alles, maar dan ook ALLES valt. Inclusief jijzelf als je je niet goed vasthoudt of leunt tegen wat je ook maar tegen komt. Schrammen en blauwe plekken. En heel veel frustratie, vooral bij mij. Gek word ik er van. En chagrijnig. Toast voor ons beiden gesmeerd. Voordat ik het naar buiten kan brengen, bam!, de HM wordt op de andere zij gegooid en alle toast ligt op de vloer. Ik ben zo pissig dat ik tegen Koen roep: “je lunch ligt hier op de kombuisvloer, smakelijk!”. Zoek het maar uit…, grrrr, dit is zo not funny, ik wil niet meer… Maar dat is geen optie. Er is geen weg terug. Alleen vooruit kunnen we. En alleen door de altijd aanwezige beweging. Nog maar een kleine twee weken en dan is er weer rust.

Dag 10
Het is een nacht die je normaal alleen in films ziet. Guus Meeuwis. Nagenietend van een heerlijke nacht worden we rond 8 uur wakker. Yvonne heb ik de eerste helft van de nacht door laten slapen, 4 uur achter elkaar en ikzelf elk uur even turen op de ipad, ook weer lekker in slaapvallen. Taurus doet het goed, een kalm windje met dieto golven duwt ons naar het westen. Later de nacht heb ik ook nog uren achter elkaar kunnen slapen. Het is een onbewolkte dag, lekker warm, 16 kts wind uit oosten, 122 mijl in 24 uur gevaren. Ons gemiddelde blijft 5 mijl per uur. Heel netjes. OOk vandaag zullen we niet veel wijzigen aan de zeilvoering, we zijn dik tevreden. Na het ontbijt (yoghurt met verse banaan) en een kopje koffie ga ik vissen. Yvonne bakt een brood en we lunchen met heerlijk vers nog warm wit brood. Een stuk beter dan dat scheepsbeschuit de afgelopen dagen. We hebben nog enkele verse bananen, nog 10 sinaasappels en in de koelkast nog goede tomaten, paprika`s en komkommer. We liggen lekker te bakken in de zon, doezelen een beetje weg. Dit is nu ‘naar de overkant’ zeilen. Ik zie een tonijn over het water springen, recht naar mijn blinkende goudgele kunstvisje die 50 meter achter de boot flink z`n best doet om ons bij te houden,en ja hoor, beet! Helaas weet hij zich weer los te toveren voordat ik de buit binnen heb. positie 23-01-2018 11.38 uur, 15.59N, 042.11W. Totaal afgelegd, 1040 mijl. Dat is nagenoeg op de helft!!

Na onze griepaanval zorg ik elke dag voor een warme maaltijd. Eten koken onder een helling van 30 graden. In het begin een enorme uitdaging, naarmate de tijd verstrijkt raak ik er redelijk in geoefend. Een siliconen bakmatje, in ons geval antislip-matje, op het aanrecht doet wonderen. En het cardanisch fornuis fungeert als aanrecht voor het inschenken van melk, thee en koffie en het vullen van schaaltjes voor het eten. Eten van borden is geen optie aangezien alles er vanaf rolt en glijdt. Alles moet één voor één, geen twee dingen tegelijk want dan gaat het zeker mis. Het is sporten en kokkerellen in één, maar als er dan weer een lekker maaltijdje of vers gebakken brood geurt en ik zie Koen dit met veel smaak opeten, dan is het de excersitie meer dan waard. Vooral ook omdat we met de dag magerder lijken te worden. We krijgen spillebenen, buikvet vanwege een jaar lang borreluurtjes met biertjes en wijntjes is totaal verdwenen en onze wangen lijken een beetje ingevallen (alhoewel dat bij Koen moeilijk te zien is vanwege zijn steeds woester wordende grijze baard die er direct vanaf moet als we weer aan land zijn).

Het is ook tijd om een beetje orde op zaken te stellen in de kajuit. Wat opruimen en een doekje over sommige zilt plakkerige delen halen. Koen roept al twee dagen dat het stinkt in de kajuit. Een zuur luchtje. Ik ga op zoek. Is er misschien tijdens ons ziekbed iets van etensresten tussen de water-jerrycans gevallen? Of is er fruit uit het fruitnet gevallen en in een verdwaald hoekje verdwenen? Ik haal alles van de kant en ga mijn neus achterna die toch ook iets vreemds ruikt. Ik vind het een beetje een kroeglucht. Blikjse bier die door het vele geschommel zijn gaan lekken? Uiteindelijk wordt mijn neus naar de op de Kaapverden gekochte 5-liter-doos Portugese rode wijn getrokken. Ja! Daar komt de vieze geur vandaan. We hebben er in Mindelo slechts een paar glaasjes uit gedronken. Het was best een goed wijntje! En in zo’n doosje te bewaren tot we op Saint Lucia zijn. Het karton is echter helemaal vochtig van wijn. Nadere inspectie leert dat er minuscuul kleine gaatjes in de vacuümzak zitten. Door een soort ongedierte dat in het karton heeft gezeten er in gevreten? Gevolg: wijn niet meer te drinken, bijna 5 liter, ooit prima rode wijn de oceaan in, partytime voor de vissen. Potverdikkie…

Dag 11
Ook vanacht weer redelijk kunnen slapen. De wind 12 kts mag wel iets meer, maar we zitten nog steeds boven de 100 mijl per dag. Na het ontbijt, heerlijk vers brood van gister, rol ik mijn kunstvisje aan de ene kant van de boot in het water, en aan de andere kant heb ik de werphengel in een statief hangen. Gister heb ik daar de komplete lijn met kunstvisje verloren, doordat er een iets te grote vis aan hing. Hij hapte en gelijk rolde de gehele lijn af. Ik wilde nog afremmen, maar op het einde van de lijn knalde de lijn gewoon kapot. Jammer va het visje en lijn, maaar de hengel is nog heel. Ik dus vanmorgen nieuwe lijn erop, een maatje dikker, met een nieuw kunstvisje, een mooi blinkerdje van 18 cm met 2 driedubbele haken eraan. Succes verzekerd!. Vandaag maar met 2 lijnen proberen, want ons vers vlees is op en vanaf nu alleen maar blik eten is ook niet alles. Er drijft zoveel goudgelig wier in het water, dat ik om em om de lijnen weer i moet halen om het wier van het visje te halen. Juist op het moment dat ik de boel opgeef,en bezig ben voor de laatste keer de lijn in te rollen, begit de molen aan de andere kant als een gek af te rollen! Beet!. Shit, eerst mijn handen vrij krijgen. Ik probeer nog sneller de lijn op te rollen, en de andere lijn rolt maar verder af.Eindelijk ren ik naar de hengel en zet de rem er meer op en begin zachtjes de lijn binnen te halen. Ik roep naar Yvonne dat het waarschijnlijk loos alarm is, en dat er een kruiwagen wier aan zit. Langzaam rol ik de lijn op en zie dat er naast wier ook een echte vis aan zit. Jippie. Eerst Yvonne erbij halen met het schepnet. Een hele mooie goud/blauw kleurige Mahi-Mahi van 84 cm lang. Dat wordt smullen!.Na een uurtje laten afsterven maak ik hem schoon en lileer en verdeel hem in 2 koelkastbakken. Het is eten voor zeker 4 dagen. Smakelijk! 
positie 24-1-2018, 1645 uur, 16.03N, 044.30West.

Één groot feest is het! Een enorme mahi mahi gevangen. Een schitterend mooie vis. Groengeel blinkend met oplichtende blauwe stippen. Tenminste, als hij leeft. Zodra het dier is gestorven verdwijnt alle pracht en praal en blijft er een grijzige kleur achter. Koen heeft de afgelopen maanden en vooral tijdens ons bezoek aan de vismarkt in Mindelo, goed opgelet. Het ‘slachten’, ontdoen van ingewanden en ander vies gebeuren en het fileren gaan hem steeds beter af. Ik heb weken geleden, toen we nog internet hadden, recepten opgezocht voor het bereiden van mahi mahi en tonijn. We hebben nog verse komkommer. Een feestmaal wordt het: mahi mahi gemarineerd in olie, knoflook en citroensap, met rijst en komkommersalade. En in de koelkast ligt nog meer. Dus ook nog een keer op oosterse wijze met ketjap, sambal, mosterd, citroen en een fijngesnipperd uitje. Jammie!
Jammer genoeg moeten we vaak ombeurten eten omdat we toch ook nog steeds met de hand moeten (bij)sturen. Maar we genieten er niet minder van.
En dan volgt iedere avond de volgende uitdaging. Afwassen. Door al het gegooi en geschommel van de boot eindigen we vaak met nog slechts een bodempje water in het teiltje. Maar het lukt en met een opgeruimde kombuis slaapt het des te lekker.

Dag 12
Donderdag 25 jan 16.20 uur boordtijd, 18.20 uur UTC, 19.20 Ned. tijd, positie 15.55N, 046.20W, 1250 mijl totaal, 115 mijl in deze 24 uur. De wind blijft afnemend. We hebben allebei genoeg geslapen vannacht en we ontbijten met koffie/thee en banaanyoghurt. Met weinig wind is het verschrikkelijk afzien om voor de wind te varen. Taurus wil niet, de hele tijd klapperende genua en grootzeil en we komen bijna niet vooruit. Niet meer dan 3-4 kts. Ik laat het grootzeil zakken. Op het profiel van de rolfokinstallatie zitten 2 gleuven om de genua door omhoog te hijsen. In de ene gleuf zit dus de genua, en in de andere gleuf hijsen we ons reserve genua door omhoog. Nu hebben we 2 zeilen op de rolfokinstallatie. Dus wil ik de genua`s reven, dan hoef ik alleen maar de rolfoklijn aan te trekken en beide fokken rollen op. Simpel. De ene genua naar bakboord uitgeboomd met de spiboom, de andere genua naar stuurboord uitgeboomd. Fantastisch! Beide fokken bol in de wind voor op de boeg. Het ziet er mooi uit. Dit heet nu passaatzeilen. Precies voor de wind, taurus recht vooruit sturen en wij lekker languit genietend van de minimale deining met een gangetje van 5-6 kts recht naar St Lucia!! Hier deden we het voor. Het kostte enkele vervelende dagen maar nu is het genieten. De zon staat volop te stralen. Zodadelijk weer een heerlijk stukje Mahi-Mahi eten met onze laatste verse tomaten en komkommer. Morgen eten we wortelenstamp met stukjes spek, en dan begint de koelkast aardig leeg te raken. Nog 850 mijl te gaan, 8 a 9 dagen als we zo door gaan. We liggen op schema!

Er op terug kijkend hebben we op slechts weinig dagen echt relaxed genoten van de overtocht. Dit was er echter één met een gouden randje. Deze staat in mijn geheugen gegrift. De hemel was strakblauw, de oceaan koninklijk blauw met gouden krullen gevormd door de goudkleurige velden waterplanten. De HM ziet er uit als een plaatje met de twee zeilen op de voorstag.  Koen is trots, zijn plannetje werkt. Ik ben superblij want we hotseklotsen nu een stuk minder. We relaxen in de kuip met koffie en pepernoten, luisteren naar muziek en hebben tijd voor elkaar. Eindelijk weer lekker knuffelen en over andere dingen praten dan alleen maar zaken die te maken hebben met zeilen. Koen klimt in de mast, de held, en maakt fantastische foto’s. Wij genieten met een grote G.

Dag 13 en 14
We hebben de nact weer sturend doorgebracht. dubbele fok voor is mooi maar ze zijn ongelijk van grootte en zodra je iets afwijkt van precies voor de wind, met name gebeurt dat regelmatig door de vervelende golven, maar dan komt hij uit zijn koers en zeenkt dan te veel naar links of rechts. Al met al, vanaf nu dus alles met de hand sturen. De hele dag slapen of sturen. Voordeel ewel is dat hij ook met heeel weinig wind wel lekkerf doorvaat, en geen klapperende zeilen geef. Met normale zeilvoering is het een iritant geklapper de hele tijd. We hebbben al een paar squalls gehad, hplotselinge heftige wind met een fikse regenbui. Spoelt even lekke rhet schip schoon, een uurtje flink de pas erin. Wel opletten dat de wind niet te hard wordt, anders snel reven.
26-1 12.08 uur 15.40N, 047.54W kompaskoers 270 grd. speed 5,5 kts
27-1 12.06 uur 15.30N, 049.42W. Vandaag nog iets minder wind. 4,3 kts speed. totaal 1460 Nmijl afgege. Veel zon. Veel slapen Nog 7 nachten te gaan.

De nachten dat we met de hand moeten sturen zijn pittig. We draaien wachten van 2 uur. Om genoeg slaap te krijgen te kort, achter het roer soms te lang. Het turen in het donker is vermoeiend. Soms is het bijna onmogelijk om je ogen open te houden. Dan maar weer even staan, een koekje eten, maar weer zitten, andere houding zoeken. Onze ruggen doen zeer. We zijn de hele dag slaapdronken. Het is moeilijk om je dan nog te concentreren. Maar we peppen elkaar op. De ene dag is Koen wat fitter en vrolijk, de andere dag ben ik dat. En zo redden we het samen. 

De eerste helft van de reis is het donker, later wordt het (richting) volle maan. De oceaan glinstert dan in het helderwitte licht van de maan. Één nacht zie ik de maan ondergaan. Dat is zo bijzonder! Wanneer zie je nu een maan achter de horizon verdwijnen? Een zacht oranje lichtgevende bol die in de zee zakt. De zon ja, die hebben we al zo vaak ‘in de see sien sakken’, maar de maan…?

Dag 15
Vannacht hebben we weer 2 x een squall gehad. Veel regen en wind, maar vooral de zee wordt dan zo wild, het lijkt wel het Amsterdam-rijnkanaal bij Breukelen, waar je tussen de damwanden vaart. Als daar dan elke 10 minuten een flink golven makend chip voorbi komt, dan shake je met je jachtje een half uur na. Nu, wij hier ook, maar dan 24 uur en een faktor heel veel meer. Echt, alles wart niet vast zit, valt of beweegt of gaat lekken Verschrikkelijk. Vanmidaag een squall van een uur, de boot is nu wel weer echt ontzilt en er is geen woestijzand meer te zien. Dat is dus wel weer mooi. Mrgen toch maar weer het grootzeil opzeten en kijken of we mer ruime wind iets rustiger kunnen varen.
Positie za 27-1-2018 1200 uur, 15.00N, 051.42West. totaal in 24 uur 109 mijl. bijna 1500 mijl afgelegd.

Dag 16
We kunnen gaan aftellen. Zojuist de gribfiles (weerbericht) binnengehaald voor de komende dagen tot en met St Lucia. Het ziet er goed uit. Dwz, eerst nog afnemende wind maar vooral einde van de week richting St Lucia trekt de wind weer aan tot 20 kts. Het is nog 440 mijl en met ons gemiddelde dagafstand van rond de 110 mijl, kunnen we er dus vrijdag in de loop van de dag zijn, Jippie! Eerst ankeren, dan juichen. We laten het zeil nog even zo staan, hij loopt eigenlijk wel lekker, taurus helpt een beetje, maar allert blijven moeten we. Er drijft nog steeds teveel wier op het water om weer een lekker visje te kunnen vangen. De zon schijnt volop, varen ruim 5 kts, wind oost en natuurlijk de vervelende golven/deining. Positie ma 29-1-2018, 11.38ur, 14.39N, 053.32W. We houden het zo nog wel 4 daagjes uit. Totaal gevaren 1700 mijl.

Naast water, waterplanten/wier en vliegende vissen zien we eigenlijk weinig leven onderweg. Af en toe een verdwaalde meeuw. Geen dolfijnen, walvissen, orka’s of andere spectaculaire beesten waar we hopen. Oh ja, vlak na ons vertrek, net ten zuiden van de Kaapverden, zagen we een griend. 

Op een ochtend, als ik na een goede nachtrust de kuip in wil stappen, trek ik mijn voet snel terug omdat ik bijna op een vogeltje stap. Zo groot als een kleine merel, met een staart als een zwaluw en tussen zijn tenen zwemvliezen. Hij zit triest in een hoekje. We proberen hem wat water te geven en wier te laten eten, maar veel gaat er niet naar binnen. De hele dag houdt Pino Kio ons gezelschap. Het is wel opletten geblazen met dat wezentje op de kuipvloer en wij die ons telkens weer moeten vastgrijpen als we een stap verzetten. Dan denk je er soms even niet bij na waar je je voeten neer zet. Oeps! Toch geen vogel geplet?… In de namiddag vinden we het te lastig worden, hij moet nu maar genoeg uitgerust zijn. Ik pak het beestje op en gooi hem de lucht in. Ik hoop maar dat het geen vrije val naar 5 kilometer diepte wordt. Maar nee hoor, Pino Kio slaat zijn vleugels uit en verdwijnt uit het zicht. Hopelijk hebben we een goede daad verricht.

Dag 17
Ik heb gisteravond het zeil iets kleiner opgerold dan normaal, we gaan dan niet zo hard, 3-4 kts, maar taurus kan het met de vlakke zee redelijk aan. Ik heb het roer strak gefixeerd, zodat die met een golf niet dwars kan komen, en taurus stuurt nu heel netjes. We kunnen slapen!! Wel om de 2 uur wisselen van bed, en degene die op de grond ligr heeft dienst en moet de wekker elk half uur zetten en even buiten kijken. Om de 2 uur wisselen van bed. Overdag hebben we ais en de marifoon uit staan. Deze verbruiken stroom en als er een schip in de buurt komt, zien we hem en zetten we alees weer aan. We hebben al 15 dagen niks gezien of gehoord.De wind wordt steeds zwakker, maar de zeilen staan ng bol en we komen nog vooruit. Als we de 110 mijl per dag maar halen.Gaat spannend worden. Komen we vrijdag bij daglcht aan of niet?
Positie 30-1-2018 11.40 uur boordtijd, koers 260 grd, 14.29N, 055.24W. De ander nerdelanders die tegelijk met ons de oversteek maakten, zijn aangekomen in Suriname en Frans Guyana. Dat scheelt 500 mijl met St Lucia. We hebben elke dag ssb radio kontakt samen, en zal nu wel minder worden. Misschien zien we ze ooit weer.
Do vraagt naar boordtijd, UTC, lokaal,GMT. We zijn met lokale tijd Kaapverdie vertrokken, boordtijd dus, dat is UTC -1 uur. Nu zijn wwe een tijdzone door ( vorige week de klok al 1 uur terug gezet) en op St Lucia is het UTC -3 uur. We merken wel dat het savonds snel elke dag later donker wordt. Cuijk nu 16.01 uur, boordtijd 14.01 uur, UTC tijd 16.02 uur.
Joost vraagt of dat zeewier niet eetbaar is (vitamines). We hebben hier geen google om het even op te zoeken. Foto maken en naar jullie sturen lukt ook niet. Uitproberen? Doen we niet. We hebben voorlopig nog vitaminse genoeg in al onze potgroentes. Vanavond pannenkoeken?

Geen pannenkoeken, dat vind ik namelijk een vreselijk gerecht om te bereiden. Roerei wordt het. Lekker voedzaam met een pot gemengde bonen en een vers uitje er door. Flink wat kruiden en een schep rijst erbij. Buikjes weer rond.
De nacht in en bij elk wekkertje naar buiten voor een check. Niet voor andere schepen want die zijn er niet. Bij hoge uitzondering hebben we er eens één op de AIS gezien op 25 mijl afstand.

Onze stroomvoorziening is top. De zonnepanelen doen goed hun best, maar de dagen zijn eigenlijk best kort. Slechts 12 uur tussen zonsopkomst en zonsondergang. De windgenerator daarentegen doet het dag en nacht. Sinds de Kaapverden blijkt het een top-investering (in tegenstelling tot wat we dachten toen we op de Med waren). Regelmatig horen we het piepende (af)remmen van het apparaat wat er op duidt dat de accu’s 100% zijn opgeladen. En dat terwijl de koelkast heerlijk koel blijft, de watermaker volop draait en de navigatie-apparatuur dag en nacht aan staat. En dat was nou net de bedoeling!

Dag 18
We varen de lange nacht weer in met een bijna volle maan. Wat een mooie kleuren levert dat op met zonsondergang en zonsopkomst. Gister rekende ik dat we er nog voor het donker vrijdag kunnen zijn. Moeten we 110 mijl per 24 afleggen. Vannacht waaide het bijna niet en in 24 uur hebben we 112 mijl afgelegd. Dat is echt minimaal. Het wordt steeds spannender. De wind draait langzaam van O naar NO en dat betekent dat we de zeilvoering gaan veranderen.De passaatzeilen waarmee we alleen maar voor de wind kunnen varen, moeten eraf.We zijn vannacht een beetje naar het zuiden afgebogen, en dat is niet de bedoeling. Dus na het ontbijt met koffie en vers brood van gisteren gebakken gaan we aan de slag. De reserve genua moet eraf.Wat een klus om tijdens het zeilen dat fok te laten zakken, zorgen dat het niet in het water terecht komt, en dan op het voordek samen opvouwen. Als een harmonica vouwen en dan in de zeilzak doen. Klinkt als een eitje, maar zelfs op deze schommelende boot krijgen we het voor elkaar. Snel opbergen en dan het grootzeil weer de lucht in. Even de zeilen trimmen en een uur later kan taurus weer zijn werk doen. Halve tot ruime wind kan hij gemakkelijk aan. We gaan als vanouds. 6 tot 7 kts met 16 kts wind. Niet slecht voor onze stalen HM. Halen we vandaag 120 mijl en morgen nog 130 mijl voordat de duister invalt? Blijft de wind ons gunstig gezind of valt hij in de nacht weer eens totaal weg?
We hebben weer even de tijd om uit te rusten, klusjes te doen. Of zomaar relaxed in het water staren, wachten op een walvis of dolfijnen. Yvonne pakt een boek! Ze heeft al die tijd gewoon nog niet kunnen lezen. Taurus stuurt rustig door. Golven 1,5 m, vollop zon, 29 grd. Dit is ook oceaanzeilen. positie wo 31-1-2018, 11,50 uur. kompaskoers 280 grd. coordinaten 13.46 Noord 057.04 West Totaal 1955 mijl afgelegd, nog 250 mijl te gaan.

Dag 19
We varen de nacht in met vol grootzeil en een beetje gereefd fok om snelle mijlen te kunnen maken. De blauwe-super-bloedmaan schijnt uitbundig. Hij is alleen niet blauw maar wit. De wind trekt nog een beetje aan en als we na een zorgeloze nacht rond half 8 wakker worden, zien we in het westen en in het oosten ongeveer 2 even grote zonnen of manen. Heel indrukwekkend. De snelheidsmeter staat nog steeds boven 6 kts. We hebben een snelheidsrecords in 24 uur varen gehaald!Ruim 6 kts per uur! Nu wordt het nog spannender. Halen we het bij daglicht of zijn we er al in het donker? Dat is ook vervelend, dan moeten we snachts gaan bijliggen of ronddobberen, en dan komt er van slapen dus niks meer. We kiezen voor een andere oplossing.We gaan afremmen! Ik zet het 2e rif in het grootzeil en we rollen de genua een heel stuk naar binnen. We zetten taurus weer aan en met een maximun snelheid van 5 kts varen we richting St Lucia. We verwachten nu dat we deze nacht ook weer redelijk kunnen slapen, en als we om 7 uur wakker worden, zijn we nog 10 mijl verwijderd van de koersverlegging naar onze anker baai. Komen we mooi uitgerust in de ochtend aan!. Nog even kijken of de ankerlier het nog doet, en of de ankerketting niet door is geroest. 3 weken op deze woelige oceaan met zoveel zout heeft toch veel slechte invloed op de boot gehad. Of we al land zien? Nee, bij helder weer kun je soms 40 mijl kijken, maar vaak hangt er een waas over het water en kun je slechts 5 tot 10 mijl ver kijken. We zien ook amper meer vogels dan midden op deze plas. Om de paar uur komt er een verdwaalde vogel, soort meeuw heel nieuwsgierig boven ons vliegen en is dan weer weg. Ook af en toe een soort zwaluw met zwemvliesje in plaats van pootjes. Verder nog niks van land te zien of te ruiken. positie, 1-2-2018 18.15 UTC, 14.11N, 059.43West. Nog 80 mijl te gaan. volop zon, 30 grd, 16 kts wind en 5 kts bootsnelheid. Een heerlijk nieuw vers wit brood komt net uit de wonderpan. De laatste sinaasappel gaat nu opgegeten worden. Morgen weer snorkelen!

 De laatste twee dagen genieten we volop. Taurus doet waarvoor hij is aangenomen, we vliegen over het water, het einde komt nu echt in zicht. We voeren weer echte gesprekken met elkaar, lezen, zonnen, relaxen, luisteren muziek, knuffelen en zijn happy. Zelfs de ene genua laten zakken en op het dan veel te kleine voordek netjes opvouwen is een plezier om te doen. Dan blijken we weer een topteam samen. 

Ondanks dat we nog geen land ruiken doen we dat in verbeelding waarschijnlijk wel. Het lonkt, het trekt aan ons, het geeft extra kracht aan ons en onze dame, het roept en is machtig.

Dag 20
De dag dat we weer land zien! We varen lekker rstig de nacht in, koers 270 grd. We zetten de timer elk uur om even te kijken of het nog lekker gaat. Als ik om 6 uur wakker word, zie ik dat de wind een beetje aan draaien is van No naar O. De boot draait dus ook een beetje mee, omdat hij op de windvaan stuurt. Als we zo doorvaren, komen we zowat in Martinique uit, denk ik. Ook hoor ik op de marifoon al scheepvaartinformatie. We zitten al dicht bij land! Ik klim naar buiten en zie al contouren van land  met verlichting. Land in zicht! het is nog pikkedonker,maar toch.Ik trek mijn windjack aan. Ook al is het snachts 25 grd, de wind maakt het wat frisser. Ik ga de zeilstand en richting veranderen zodat we weer rechtstreeks op St Lucia afstevenen. Omdat dat een lastige koers is met zeer veel golven, deining en geklots,bots,blijf ik zelf achter het roer staan. Langzaam wordt het licht en ik zie het eiland gewoon uit het donker tevoorschijn komen. De deining neemt nog even in alle hevigheid toe, maar zodra ik aan de luwzijde van het eiland kom, verdwijnt alle golfslag en lijkt het alsof we op de Kraayenberg zeilen. Yvonne wordt ook wakker, zet nog even een bakkie koffie, en dan kan de motor aan, zeil naar beneden en varen we zeer rustig met vers daglicht de baai binnen. Er liggen meerdere boten maar er is genoeg ruimte. Om 8.30 uur laten we het anker zakken in… Het Paradijs!! We zijn er. Na 3 weken toch wel afzien op de Atlantische oceaan, na 4 jaar voorbereiding en gedachtes zijn we er!
2-2-2018, 8.30 boordtijd, 6.30 lokale tijd, 10.30 UTC. positie 14.05Noord, 060.57West, speed 0, Totaal 2152 Nmijl, 18 dagen en 21 uur, 4,75 mijl/uur, 4,5 motoruren, 11 liter diesel.

Rust, rust, rust. Slapen en uitrusten. Lopen zonder om te vallen of je vast grijpen. Iets neerzetten zonder er bij na te denken. We maken een dansje in de kuip. Trekken de huik over het grootzeil en ruimen de lijnen op. We gaan slapen, voor de laatste keer in onze slingerbedjes. En dan de kuip ontzilten en lunchen met champagne, ons heerlijke bed in de voorhut verschonen. Zwemmen, douchen. En kijken. Waar zijn we geland? Wat, waar, hoe, waarom? Ik moet nog aarden. Maar dat komt vast goed.

Paradijs
Heerlijk geslapen. De boot ligt stil en geen geluid van geklots. Eigenlijk totale stilte. Eindelijk weer een goed matras en de ruimte in bed. Niet meer klem tussen kussens in het slingerbedje of op 2 kleine scheve kussens op de grond. Vandaag naar het dorp gelopen. We moesten cash geld hebben. Zes (!) automaten later konden we geld pinnen. East Caribbean dollars. Heel mooi hier. Alle huizen, veel van hout, zijn kleurig, het dak meestal in dezelfde kleur als de muren. Geel, groen, rood, blauw, etc. Alle mensen zwart, veel rasta’s, net Jamaica. Gezellige, vriendelijke mensen. Spreken allemaal Engels. Ik heb mijn verslag van de reis teruggelezen. Sorry voor de schrijffouten, maar in een heftig wiebelende boot en weinig tijd ervoor hebbende en een ontzettend vermoeide schrijver, krijg je dat. Enne, donderdag einde middag nog een mahi mahi van ruim 60 cm gevangen. Weer 2 dagen heerlijk van gegeten.

Terug kijkend op de reis: vermoeiend. Te weinig uren achter elkaar kunnen slapen, weinig relax-tijd gehad, weinig dus kunnen genieten van de reis. Bijna 24 uur per dag, 20 dagen lang een onstuimige oceaan met een ontzettend vervelend wiebelende boot. ‘Normaal’ zeil je over één boeg zodat je de hele tijd schuin ligt, maar dan ben je stabiel en daar kun je mee leven. Dat hoort bij zeilen. Maar wat wij hadden, is dus verschrikkelijk. Nee, een 2e keer zo’n oversteek? Kweet niet. Met fatsoenlijke stuurautomaat misschien wel. Of met 4 personen. Maar met de wind in de rug blijft het altijd wiebelen. We hoopten op een rustige trip, met veel vrije tijd om te genieten. Maar nu zijn we er! Vier jaar na lancering plan. En ja, als je eenmaal aan de overkant bent en uitgerust, vergeet je snel de ellende van de tocht. We gaan nu de Caraïben verkennen. Hier waait het bijna altijd stevig, in tegenstelling tot de Med, waar het behoorlijk slecht zeilen is (te onvoorspelbaar, te vaak geen wind). We kunnen dus alle afstanden lekker zeilen, vaak in dagtochten van eiland naar eiland. De eilanden die we aandoen, daar gaan we rustig de tijd voor nemen om te verkennen. En vooral proberen de boot te ankeren in de idyllische baaien met kraakhelder azuurblauw water met een palmboom op een nabij gelegen wit strand. Deze baaien zijn hier echt. En dus snorkelen, scuba-diving. En bootonderhoud. Een stalen boot? Werk je het laplazerus. De HM is van voor tot achter op meerdere plekken roestbruin aan het worden. Een zeer klein beschadigingetje door de lak heen veroorzaakt in 3 weken een bruine roest streep alsof hij al 2 jaar ligt te roesten. Je kunt dus goed zien dat we een ‘metal’ boot hebben. Ook het rvs blinkt niet meer. Dof van hardnekkig zoutaanslag. Werk aan de winkel dus.
Maar eerst relaxen.

Voor foto’s zie de Fotogalerij.

19 gedachten over “De grote oversteek, 11-02-2018

  1. Jeroen van Druten Beantwoorden

    Stevige griep te pakken, nergns zin in en energie voor en dan, hoe zou het moet die gasten van de heavymatal zijn.?
    Ik liep nog achter van de Middellandse zee (!). Aan een stuk jullie verslagen gelezen. Wat leuk en authentiek geschreven. Het leek wel of ik vanaf de hekpreekstoel mee zat te kijken onderweg. Hier knap ik van op.

    Gaaf, geniet er van en hou ons op de hoogte. Grt Jeroen van Druten Reed van Batavia, Grave.

  2. Jan en José Beantwoorden

    Hoi dappere zeelui.

    Super verhaal weer even mee varen op jullie boot, je schrijft mooi Yvonne .Wel een hele tocht daar was het toch om begonnen en nu ben je al zo ver geweldig om dat te ervaren ,Nu weer de rust waar je aan toen bent. Nou hier hebben we de carnaval gehad in Cuijk was het gezellig ,maar we zijn ook naar Den-`Bosch geweest daar was het pas echt carnaval geweldig een groot feest .Hier was de kroegen tocht weer super 16.000 jongeren op de been zo staat Cuijk toch weer goed op de kaart in positieve zin .Verder het huis van René schiet al op, er zijn veel bomen in de straat gekapt ook met de storm spontaan om gevallen .Bij jullie huis heeft Walter voor een
    onderhoudsvrije tuin gekozen met veel grind staat goed .Het is hier super koud en nu na de carnaval lijkt het erop dat iedereen met een flinke verkoudheid in bed ligt ,kijken uit na warm weer.net als bij jullie geniet er maar van laat de zon maar schijnen.

  3. Mary Wesselman Beantwoorden

    Toppers zijn jullie, zo knap hoe jullie dit avontuur hebben volbracht. En wat heerlijk dat jullie heelhuids de oversteek hebben gemaakt. Nu heerlijk genieten.
    Dikke kus B&M

  4. Mario Beantwoorden

    In 1 woord RESPECT, dat hebben wij hiervoor. En wat was het super om elke dag een bericht van jullie te ontvangen zodat wij wisten hoe het er bij jullie aan toe ging. Probeer nu lekker de rust te vinden en te genieten van alles wat op jullie pad komt de komend tijd.
    Pas goed op elkaar en de HM.
    Dikke kus van de vand@@ltjes

  5. Ellen Beantwoorden

    Whaooo wat een belevenissen! Maar het is gelukt! Geweldig!
    Ik kijk alweer uit naar jullie volgende verhalen!

    Lieve groet,
    Ellen, Bas, Susan en Ralph

  6. Erik Beantwoorden

    Dag Koen en Yvonne,
    Mijn ‘Protter’ staat op de wal en ik lees jullie avonturen weer. Feest!
    Ik heb weer genoten én het verhaal bijna in één ademteug gelezen.

    In ons kikkerlandje wordt het alweer langer licht! We hebben de laatste dagen zon en blauw in de lucht. Vanochtend moest ik de autoruiten flink krabben voor vertrek. De kippen zijn blij met het zonnetje. Vanochtend naar een paardje gekeken voor mijn vriendin. Leuk om haar met haar passie bezig te zien. Ze zal me niet gaan vergezellen op lange tochten. Dit mag de pret niet drukken. Ik zit wat te spinzen op een tochtje in mijn eentje via het Wad naar de Oostzee, daar wat rondzeilen en weer terug. Op een of andere manier zin in.

    Jullie maken heel wat mee en ik vind het knap zoals jullie de tegenslagen weten te incasseren en oog voor elkaar kunnen houden.
    Ik wens jullie toe dat je de tijd kunt nemen om te genieten van alles om jullie heen én elkaar.
    Ik weet van zowel trekken door de bergen als met zeilen dat je vaak alle tijd nodig hebt om te, varen, te eten en te slapen, in de bergen wordt het varen vervangen door lopen, water zoeken en tent opzetten. Oh, ik vergeet nog het koken. De ene keer een feest, de andere keer ben je eigenlijk te moe.
    Veel plezier !!

    Lieve groet uit Friesland.

Laat een antwoord achter aan Mario Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *