Schipper mag ik over varen?, 14-07-2017

Als twee uitbundige tieners varen we uit. “Hey, we’re going to Ibiza!” zingend en selfies makend. Heerlijk in de schaduw van de bimini want de zon brandt flink. Aan de wind koersen we richting Malta. We kunnen vrij scherp varen (zo dicht mogelijk tegen de wind in) en we zeilen niet eens heel ver van de routelijn af die we op de plotter (de scheeps-TomTom) hebben ingegeven. Die routelijn is een min of meer rechte lijn van Katakolo, Griekenland, naar Malta. Omdat we tegen de wind in varen zullen we kruisend boven en onder deze lijn richting onze bestemming zeilen.

In de avond en nacht draaien we wachten van 3 uur. Koen gaat als eerste slapen. Onze Taurus (de windvaan-stuurinstallatie) doet al het werk. Ik hoef alleen maar op te letten of we niet teveel van de koers afwijken en moet uiteraard andere scheepvaart in de gaten houden. Alles wat in de buurt gaat komen zie ik al op de plotter aan komen. Via AIS (automatic identification system) worden andere schepen in een straal van ongeveer 1 25 mijl als een klein grijs bootje op de plotter weergegeven. We kunnen o.a. de afmetingen, koers, soort schip (tanker, passagiers, zeilen, plezierjacht, vracht), snelheid en ‘collisionpoint’ (de plek waar het ons gaat rammen als we geen koers verleggen) uitlezen. Heel handig! In het donker kun je aan de hand van de gevoerde verlichting ook herkennen wat voor een schip het is en in welke richting het vaart. Dit op basis van de gevoerde witte lichten en het rode licht aan bakboord en het groene aan stuurboord. Als er geen schepen in de nabijheid zijn kan ik een beetje dutten. Eierwekker zetten en ieder kwartier of half uur rondkijken of de situatie nog steeds veilig is. Of een beetje lezen. En naar de sterren kijken. Het zijn er miljoenen. De nacht is erg donker, het is nieuwe maan, er is nauwelijks verschil te zien tussen het zwarte water en de even zo donkere hemel. De sterrenpracht is hierdoor groot en ik zie zelfs drie keer een vallende ster. Nu verkeren wij natuurlijk in ontzettend gelukkige omstandigheden, maar ik heb toch ook nog heel veel wensen. Gelukkig maar! Dromen en wensen betekent naar de toekomst kijken en niet achterom. Vooruitgang, en dat is een belangrijk onderdeel van onze reis. Het verleden kun je niet meer veranderen. Door keuzes te maken voor de toekomst heb je deze wel deels in de hand. Zo filosofeer ik wat in de donkere nacht.

De wind wakkert soms aan tot 18 knopen (4 Bft) maar laat ons ook geregeld in steek wanneer het bijna windstil is. De windrichting blijft west-zuidwest. De zee is soms kalm, bijna vlak en rimpelloos met alleen nog een lange deining. Maar soms ook ruw, hobbelig met striemen, pieken en schuimkoppen op het water. Er zijn dan diepe ‘kuilen’ in de zee en de oppervlakte lijkt op verkreukeld plasticfolie. De hobbelige zee in combinatie met weinig wind zorgt voor onrust aan boord. Onrust in mijn lijf en onrust in mijn hoofd. De HM krijgt te weinig wind in de zeilen om voldoende snelheid te krijgen om door de golven en deining heen te breken. Het gevolg is dat ze zich gaat gedragen als een walnootje op zee, speelbal van de golven. Wij worden dan heen weer geschud, van links naar rechts en van boven naar beneden en een combinatie daarvan. Op z’n zachtst gezegd niet fijn!
Na zo’n onrustige nacht en constant gehobbel gedurende de dag, lijkt mijn lijf overal pijn te doen. Je bent je constant aan het schrap zetten met deze zeegang. Ook in mijn hoofd komt iets vervelends op gang. Nee, geen zeeziekte want ik heb het wondermiddel, de reisziekte-pleister, achter mijn oor zitten en die zorgt ervoor dat mijn evenwichtsorgaan nergens last van heeft. Wel een enorm slaaptekort vanwege de onrustige zee. Een depri-stemmetje begint steeds harder te roepen dat het niet leuk meer is. We zijn inmiddels op dag 4. We maken heel veel mijlen, maar sommige etmalen komen we, door al het laveren (tegen de wind in kruisen), in werkelijkheid slechts 40 mijl dichter bij ons doel. En dat terwijl je in enigszins goede omstandigheden zo’n 100 mijl in een etmaal kunt afleggen. Het frustreert me enorm. Ik ga allerlei uitwegen bedenken om snel aan land te kunnen komen. Afbuigen naar Zuid-Italië of de oostkust van Sicilië? Koen haalt me uit mijn dromen. Alle mogelijk opties om sneller aan land te komen zorgen voor een ongunstige plek voor het volgende deel van onze reis. Koen vindt het nog steeds allemaal prachtig. Mijn kapitein is nog altijd helemaal in zijn element. Ik leg mijn frustratie en vermoeidheid aan hem voor. En het feit dat ik er niks meer aan vind… En dat ik me al dagen zo duf voel alsof we door een té gezellig feestje een nacht hebben overgeslagen. En dat ik daarom nergens meer zin in heb. Koen is een schat, is nog liever voor me (kan dat?) dan normaal gesproken. Wuift mijn gevoelens niet weg, maar gaat een oplossing zoeken.
In het navigatieprogramma OpenCPN kunnen we gribfiles (windvoorspellingen uitgedrukt in pijlen voor windrichting en -snelheid en lijnen van lage- en hoge druk) uploaden. Die bestanden halen we binnen met email via de ssb-zender. Koen plant aan de hand van de te verwachten zeil-snelheid en windvoorspelling een route in het programma. Na een heleboel gepuzzel en gediscussieer besluiten we om Malta te laten voor wat het is en koers te zetten naar de zuidoost punt van Sicilië. Daar voor anker en daarna rustig verder kijken hoe onze tocht te vervolgen. Maar ook dit doel vergt toch nog zeker 2 etmalen door zeilen. De rust van Koen slaat gelukkig over op dit verwende, zeurderige meisje. Wat mekker ik nu allemaal? We zijn bezig met iets fantastisch. Onze manier van leven is één groot feest. Maar misschien moet je af en toe even een kater hebben om weer te kunnen genieten van het volgende geluksmoment.
We draaien de wachten om en dat blijkt voor mij het ei van Columbus te zijn. Ik slaap weer prima (de zee is nu ook kalm) en als ik in de vroege ochtend nog een beetje slaapdronken naar de zonsopkomst zit te kijken geniet ik weer met volle teugen. De denkspiraal is weer naar het positieve gericht. Kom maar op komende dagen en nachten zeilen op zee! Matroos Yvonne is er klaar voor!

Na 6 etmalen gooien we vroeg in de ochtend het anker uit in Porto Palo. Uitrusten, bijslapen, boodschappen doen, dat is de planning voor de komende 24 uur. Koen gaat nog even op bed liggen. Ik maak de kuip en directe omgeving zoutvrij. De rest moet wachten tot we weer een keer in een jachthaven liggen en met ‘wal-water’ de HM kunnen schoonspuiten. Tegen de middag ontwaakt Koen. Ik kijk nog eens even naar de windvoorspelling voor de komende dagen via de app WindyTV welke we, nu we weer internet hebben via 4G, weer kunnen raadplegen. “Oh my god”, kerm ik, “wij komen hier de komende vijf dagen niet meer weg! Alleen vandaag is de wind nog gunstig om verder richting het westen te zeilen…” Op zich is het niet zo’n probleem om vijf dagen stil te blijven liggen, maar de plek waar we nu liggen is weliswaar goed beschut, maar ook behoorlijk troosteloos en ver van de bewoonde wereld vandaan. Rrrrrt, ting ting… Alle radertjes in onze hoofden beginnen te werken. Met als conclusie: hop, verder en kijken hoe ver we vanmiddag nog kunnen komen. En daarmee wordt de broodnodige rust uitgesteld tot…?
Na 15 mijl valt het anker in perfecte zandbodem voor het ontzettend drukke strand van Pozzallo. Het is bloedheet, 45 graden in de zon, 35 in de schaduw. Het is windstil en er is een beetje deining. Een ankerend zeiljacht dat iets verderop ligt, enigszins achter de strekdam van de bijgelegen haven, lijkt er iets rustiger bij te liggen. Zullen we daar naar toe verkassen? Maar we zijn moe, ons energielevel is gedaald tot nul+. Ach, het valt toch allemaal wel mee?! We blijven liggen waar we liggen, gaan vroeg naar bed en morgen fit weer op. Not! In de nacht wordt de deining groter en groter. En omdat het windstil is liggen we regelmatig niet met de punt naar de wind en dus naar de golven, maar rollen we dwars op de golven. De HM lijkt wel een cocktail-shaker. We rollen van links naar rechts en we worden gedurende de nacht regelmatig gelanceerd om vervolgens weer op ons comfortabele matras neer te vallen. Van slapen komt weinig terecht. Bij het ochtendgloren laten we Pozzallo achter ons. Weg van deze rollercoaster, op zoek naar rust.
In de hier op volgende dagen hoppen we van jachthaven naar jachthaven. Ankeren is met de blijkbaar altijd aanwezige deining langs de zuidkust van Sicilië niet mogelijk. Luxe hoor, in een jachthaven liggen. Je kunt er (binnen 😉 ) douchen, de boot schoon spuiten, boodschappen doen, wasjes draaien.

In Marina di Ragusa, een mondain stadje, waar een golfkarretje langs de jachthaven rijdt zodat je niet hoeft te lopen naar de receptie of het centrum, kijk ik mijn ogen uit. Serieus, het lijkt wel of het strand hier alleen maar toegankelijk is voor mooie jonge mensen. Wat een lust voor het oog. “Als je twintig bent, en hier op vakantie, dan kún je er toch niet aan ontkomen om verliefd te worden op één van die goedgebouwde, sportieve, perfect gekapte en in de meest spetterende zwembroeken gestoken Italiaanse jongens?” Koen lacht: “Daar kan ik me zelfs iets bij voorstellen…”. In de avond verwennen we onszelf door  in één van de vele restaurants een pizza te eten. Een overheerlijke pizza wel te verstaan! Met goede huiswijn. Daar kunnen de Grieken nog wat van leren, daar hebben we namelijk heel vaak minder lekkere wijnen gekocht (en toch maar opgedronken).

In San Leone, waar we drie dagen blijven vanwege harde wind en omdat we vinden dat we wel weer een paar daagjes vakantie verdiend hebben, bezoeken we de Vallei der Tempels. We vertrekken om 7.30 uur en wandelen de vier kilometer er naar toe. Redelijk goed bewaard gebleven Griekse tempels van voor onze jaartelling in een prachtige omgeving met dito vergezichten. En een botanische tuin, vol met fruitbomen en oude olijven, een bergstroompje, gelegen in een dal. Het grenst bijna aan volmaaktheid en daarmee aan de Hof van Eden 😉 . En dus plukt Koen er overheerlijke bramen terwijl ons bij binnenkomst via een vriendelijke dame en een heleboel informatieborden op het hart is gedrukt niet van de paden af te gaan en nergens aan te zitten. De straf op deze zonde volgt natuurlijk direct als bij het plukken van een overrijpe, nog dikkere en zwartere braam, de vrucht gelijk uit elkaar spat en het donkerrode sap over de hand en arm van Koen loopt. Die overigens een enorm goed reactievermogen heeft, meteen opzij springt en daarmee een verdere bramen-douche voorkomt.

San Leone, het klinkt zo heerlijk, zo Don Corleone, zo maffia. In het dorp heerst een sfeer van vergane glorie, alsof je in een 70-jaren film bent gestapt, de mensen zijn er wat donkerder van huidskleur en een beetje sjofel. De gemeenschap teert op toeristen met kinderen, voornamelijk Italiaans, alhoewel er ook een camping is. Er is een vaste kermis met alleen maar kinderattracties. En iedere avond komen kleurrijk uitgedoste, donkere Afrikaanse mannen hun koopwaar slijten.  Dan worden langs de lange boulevard tafels en stellages neergezet en wordt alle prullaria uitgestald.
Bij een middagwandeling lopen we tegen een trouwerij aan. Het gezelschap, stuk voor stuk in prachtige galakleding gestoken. Hooggehakte, mooie dames en dito heren worden door een fotograaf op de digitale plaat vastgelegd. De bruid in een chique jurk, de bruidegom in een over-the-top kostuum met heel veel toeters en bellen. Hun vervoermiddel is een blinkende Maserati met Duits kenteken. En we blijven er goed in: fantaseren. We brouwen er samen een spannend maffia-verhaal omheen, compleet met zwart geld, te dure champagne en andere overdadigheid. ‘s Nachts worden we allebei wakker van een bijna hypnotiserende, meeslepende, melodieus hartverscheurende beat. Vanuit het hart uitbundig meegezongen door het huwelijksgezelschap dat feest viert in de nabijgelegen beach-club. We wanen ons midden in ‘The Godfather’. Voor even geven we ons over aan een spannend gevoel. Maar dan winnen de slaap en de oordoppen het toch van de zelfverzonnen intriges.

Na drie dagen lijkt de wind gunstig om verder te gaan. Naar de zuidoost-kust van Sardinië. Het wordt een vrij kalme reis. De wind is net niet zo krachtig als voorspeld, maar wel uit de goede richting (oost-zuidoost). De nachten worden nu helder verlicht door de bijna volle maan. De Italianen hebben de meest klinkende namen voor de diverse heersende winden bedacht. Scirocco, Libeccio, Tramontana… Het bekt heerlijk, vooral met de Italiaanse tongval. Maar niet voor ons; de wind ís zwak en blíjft zwak. En omdat we met deze zwakke wind ‘voor de wind’ varen (wind van achteren) heeft Taurus er deze keer weinig zin in. Maar gelukkig hebben we Swiebertje (de elektrische autopilot) nog. Hij neemt de honneurs waar. Plots drijft er een 60 centimeter grote zeeschildpad naast de HM. Helemaal in z’n eentje, ver van alles en iedereen. Zo lijkt het althans. Wat doet zo’n beest hier midden op zee? Waar is zijn familie? Hoe komt ie aan eten? Moet ie ook af en toe aan land? Zou het dier weten hoe hij er uit ziet? En hoe hij moet overleven in deze grote blauwe Med? Wij weten het allemaal niet. We zullen het eens opzoeken als we weer kunnen google’n.
Na 85 uur komen we aan op Sardinië. We gaan voor anker bij Porto Teulada. Beetje jammer, ook hier weer veel deining. Deze keer gelukkig wel vanuit de windrichting zodat we maar één kant op schommelen. Dat is goed te doen. En aangezien we hier toch alleen maar willen bijslapen en uitrusten voor het volgende traject is het eigenlijk wel ok.

Na een paar dagen doen de gribfiles ons weer mooie beloften van schitterend zeilweer en dus zetten we onze tocht voort. Mallorca is het plan. Dat is net is minder ver dan Ibiza. We zijn beiden nooit op dit grootste eiland van de Balearen geweest en het lijkt ons wel de moeite waard. Van het begin af aan worden we teleurgesteld in de windkracht. Zo tussen 2 en 10 knopen (minder dan 3 Bft) vindt onze heavy dame echt niet genoeg. We zeilen, maar het is met een slakkengangetje van net 3 knopen. In de nachten valt de wind helemaal weg en dus gaat de motor aan. Als ik bij zonsopkomst de wacht van Koen overneem gaan we ineens ruim 7 knopen. Yes, dit is mooi zeilen! Maar het feest is van korte duur. Na twee uurtjes zwakt de wind weer af en in de middag vallen we zelfs bijna stil. Grrrr…. Ik heb last van ontzettende hoofdpijn. Griepje onder de leden of oververmoeid? Dat laatste klinkt iedereen natuurlijk vreselijk onwaarschijnlijk in de oren. Altijd vakantie en dan nog moe? De gebroken nachten eisen helaas hun tol. Dus: change of plans. En ach, het houdt onze reis spannend 😉 . We verleggen onze koers van Mallorca naar Menorca. Korter traject, iets minder voor de wind en daarmee iets comfortabeler varen. Na een kleine 60 uur, waarvan 20 op de motor, is onze ligplaats een goed beschutte, vrij rustige ankerbaai bij Mahon. Winkels en gezelligheid op dinghy-afstand. Magnifieke villa’s in de omgeving. Een kleine binnenzee (of groot meer) ingericht op zeilende en andere toeristen. Na een heerlijke nacht doorslapen steken we ons hoofd uit de kuip. We zien een boot van de Port Control in de baai rondvaren. Zodra de bemanning hiervan beweging ziet op de HM varen ze onze richting op. “Tja, dat wordt dus dokken voor deze ankerplek. Jammer…” Nog niet in Spaanse modus verwelkomt Koen de heren met een ‘bon giorno’ en ik kom op dit vroege uur niet verder dan ‘goodmorning’. Met een ‘olá’ en ‘buenos dias’ voelen we gelijk dat de zon hier Spaans is. De vriendelijke haven-beambte geeft ons een plattegrond van de hele baai en legt ons uit dat we maximaal drie dagen op deze ankerplek mogen blijven liggen. En dat er heel veel pontoons van diverse marina’s zijn. En heel veel aanlegsteigers voor dinghy’s. Hè, waren we weer negatief over de mens aan het denken. Hoeveel positieve situaties moeten we nog ervaren voordat dit verandert?… Ok, genieten dus van deze ‘nice place to be’. En vervolgens, bij hopelijk nu eens echt goede zeilwind, in twee of drie dagtochten door naar Mallorca en vervolgens Ibiza. Daar blijven we waarschijnlijk een paar weken. We gaan er even één gemis bevredigen; lekker stappen, weer eens een feestje bouwen. Maar natuurlijk ook het eiland verkennen, mooie cala’s (baaien) opzoeken, snorkelen, relaxen, de stad in, hippiemarkt bezoeken, vrienden op bezoek, etcetera.
Hey, we’re going to Ibiza!

12 gedachten over “Schipper mag ik over varen?, 14-07-2017

  1. wilma Beantwoorden

    he er is wat mis gegaan .gister het verhaal al gelezen en wat terug geschreven en nu is het met de wind mee. maar goed beter mijn schrijven dan dat van jou. was weer mooi. ga zo door. groet kus poot wilmolger.

  2. Maurice Beantwoorden

    Het leest weer als een speedboot, prachtig hoor! Steeds als ik van jullie lees denk ik; wat een helden zijn jullie, diepe diepe buiging maar niet zo diep dat je overboord flikkert!

  3. Ingfranie Beantwoorden

    Hoi Koen en Yvonne,
    heerlijk heerlijk heerlijk, lezen wat julie allemaal meemaken, en het zo ook zelf meemaken!!
    Alle kanten belicht zodat je ook een eerlijk en reeel beeld krijgt, echt super!
    Jullie zijn kanjers en straks lekker genieten in Ibiza,

    Liefs van ons,

  4. Anoniem Beantwoorden

    Hallo lieverds,
    Ja, Yvonne, wat fijn dat je altijd ook wel iets te vertellen hebt over tegenslagjes of rotgevoelens of moeilijkheidjes.
    Dat maakt het een mooi verhaal over mooie mensendingen.
    Jullie doen het goed!
    Love you!
    Andrea

  5. Irene Verbeek Beantwoorden

    Hoi Yvonne en Koen, wat een héérlijk verhaal weer, en zó levendig geschreven, alsof we er zelf bij zijn ! Ik vind het juist zo mooi dat je ook de mindere momenten beschrijft (en nee, géén verwend meisje maar gewoon een méns !), en hoe jullie dat dan samen weer overwinnen ! Ook leuk om te lezen waar je “vaartechnisch” allemaal mee te maken krijgt, daar leren wij dan ook weer een hoop van ! Ik geniet nog steeds volop op afstand mee, hopelijk gaan jullie dat ook doen op Ibiza (genieten), maar dat komt vast goed !!

  6. Auke&Anita Beantwoorden

    Hoi hoi, wat een geweldig verhaal! Wij hebben net onze vrijdagmiddagborrel achter de rug. Kei gezellig! Auke doet even n dutje op de bank en dadelijk gaan we ergens……in Kuuk of omstreken n hapje eten. Weekend!!! Zaterdag en zondag vrij!! Volgende week 4 daagse oftewel volop feest in t dorp. Geniet van al t moois! Liefs auke en anita.

  7. de vanD@@ltjes Beantwoorden

    Heerlijk, echt heerlijk om weer zo’n verhaal te kunnen lezen van jullie belevenissen met de ups en downs natuurlijk
    Op naar Ibiza om heerlijk gaan te genieten van het slapen,relaxen en natuurlijk feesten op het party-eiland!!!!!

    Dikke kus van Mario,Jessica en Alice

  8. Paul & Marion Beantwoorden

    Hoi luitjes,
    het is weer een heel verhaal. Interessant leesvoer.
    Het zit niet altijd mee met “Jan” (de wind), met
    ups en downs tot gevolg. Gelukkig zijn de ups in de meerderheid,
    en is Koen Positivo in de buurt.
    Veel succes met de volgende trip. Blijf genieten!

    Liefs,
    Paul en Marion.

    • C. Goossens

      Hallo Yvonne & Koen
      Weer een hele spannende reis achter de rug.
      Te veel wind is niet goed, te weinig wind is niet goed.
      Maar daar hebben wij met zijn allen niets over te zeggen.
      Maar na zware arbeid , komt de welverdiende rust.
      Heel veel succes en liefs van Peter & Carolien

Laat een antwoord achter aan Ingfranie Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *