Wad, watt, geen watjes, 31-07-2016

DSC06253Met een soft rockende Ellen ten Damme op de achtergrond zeilen we op dit moment met zo’n 5 knopen over de Oostzee. Schippers die foto’s nemen van ‘de Heavy Metal’. Nederlandse zeilers die de Heavy Metal googlen en ons vervolgens via onze website mailen. Fietsers en wandelaars die “Heavy Metal!” roepen. Koen die ‘roll over lay down’ van Status Quo als antwoord zingt. Ik word op de schouder getikt. “Ik zag een tuimelaar!” Samen turen we over het water. Ja! Ik zie haar ook! De tweede deze vakantie. Het blijft een bijzondere gebeurtenis. We voelen ons volmaakt gelukkig. Is dit echt? Kan dat? Ja dus…

Afgelopen week: vanaf het IJsselmeer varen we over de Wadden het zeegat uit tussen Vlieland en Terschelling. Stroming exact juist berekend. We worden er al handig in. Koers richting het Duitse Watt, het eiland Norderney. Tot Vlieland flink sporten, laverend tussen de supersnelle ferry’s en de ondiepten. De Noordzee opvarend nemen we de ‘binnenbocht’. Dat was geen goed plan… Grondzeeën gooien de HM alle kanten op. Een spectaculaire kermisattractie is er niets bij. Koen koerst de ondiepe zee uit. We komen in een rustige korte deining terecht. Voordewindse koers, helaas slechts een zuchtje wind. Net na middernacht zetten we de motor bij. De Taurus werkt helaas niet met nauwelijks wind en omdat we nog geen stuurautomaat hebben wordt het de hele nacht om beurten achter het roer. Het is een pittige nacht, vooral omdat we afgelopen nacht veel wakker zijn geweest vanwege flinke zuidwestenwind over het IJsselmeer waardoor de HM flink aan het anker lag te trekken en heen en weer bleef dansen. We hebben allebei moeite om onze ogen open te houden, zijn een beetje katterig van de vervelende deining zonder wind. Bij het Duitse Watt aangekomen klopt er niets van de betonning zoals aangegeven op de plotter. Ik zie de dieptemeter steeds verder teruglopen en zie aan een soort van branding dat er grote ondiepe platen in zee liggen… Ik begin een beetje te panieken, is het de vermoeidheid? “Koen, ik weet echt niet meer wat ik moet doen! We lopen zo vast!” Het simpele antwoord: “Gas terug nemen!….” Gelukkig is het mooi helder weer met prima zicht. Hierdoor koersen we samen tussen de ondiepten door naar de vaargeul. In de haven van Norderney aangekomen wil ik nog maar één ding: slapen. Ik voel me beroerd, hoofdpijn, vermoeid. We besluiten morgen de toerist uit te hangen op dit kurort-achtige, autovrije, met fietsers bezaaide eiland.

De dag begint prachtig zonnig. Zo’n fijne zomerdag waar je blij van wordt na een goede nachtrust. Wandeling naar het dorp. Heel veel leuke winkels, terrassen, boulevard. En een survival-klim-baan op 12 meter hoogte. Laten we eens gek doen. We schrijven ons in en dan volgt een ellenlang wachten op meer deelnemers, uitleg, nog meer uitleg, testparcours afleggen en nog meer uitleg. Inmiddels ruim een uur verder klimmen we naar boven. Waarom heb ik hiervoor eigenlijk betaald? De knoop in m’n maag wordt alleen maar groter. Maar eenmaal boven aangekomen is het eigenlijk best leuk spannend. Alleen zien we over zee een gigantische donkere wolk aan komen. En ja hoor, nog geen half uur later waait het flink, valt de regen met vette druppels uit die wolk en daalt de temperatuur met bijna 10 graden. Daar staan we dan in onze t-shirtjes op touwladders op 12 meter hoogte. Eén van de trainers vraagt of we naar beneden gehaald willen worden. Maar we zijn toch geen watjes… We klimmen nog twee trajectjes door. We worden steeds natter en de wind klinkt gierend. We worden steeds kouder. Toch maar naar beneden laten halen? Goed plan! Abseilend weer vaste grond onder de voeten, snel een warm jack aan en een Duits biertje. Het is kort maar krachtig. Goede oefening voor het beklimmen van de mast van de HM 😉

Een vriendelijke Duitse schipper helpt ons even bij het uitpluizen van de vertrektijd richting Cuxhaven. Met de vloedstroom de monding van de Elbe op, dan vliegt de betonning aan je voorbij. Dit blijkt waarheid! De monding van de Elbe is enorm, de zeeschepen in de vaargeul zijn enorm, de vloedstroom zorgt voor een snelheid tot boven 10 knopen (met behulp van een beetje motor omdat er wederom de hele dag geen fatsoenlijke wind blaast). En dat terwijl we normaal rekenen met een gemiddelde van 5 knopen per uur! Berekende ETA (estimated time of arrival): 19.00 uur Cuxhaven klopt precies.

Morgen dan eindelijk het Kieler Kanaal op. De toegang tot de Oostzee en Denemarken. ’s Ochtends weer vroeg uit de veren, vloedstroom mee naar de sluis, aan de drijvende steiger geschut worden en dan 85 kilometer met een fijn zonnetje motoren, fokje op, naar een klein meer aan het einde van het kanaal waar we ankeren voor de nacht. Op het kanaal staan we iedere keer weer versteld van de giga-schepen die ons tegemoet komen of passeren. Hoe is het in hemelsnaam mogelijk dat deze blokken staal van 150 tot 200 meter lengte blijven drijven? Hoeveel personeel zouden er aan boord zijn? Er staan complete flatgebouwen op!

Tijdens het ontbijt denken we op te merken dat het anker aan het krabben is. We werken snel de laatste hap van de in de wonderpan afgebakken broodjes weg, starten de motor en halen het anker op. Het regent en de wolken hangen laag, de lucht is grijs. Het kanaal af door de grote zeeschepen-sluis. Yes! “Schat, we hebben het samen toch maar gered. We zijn op de Oostzee!” Ik geef Koen een dikke kus en dito omhelzing. Echt geen watjes! Done it!

IMG_4977 IMG_4974 DSC06406 DSC06402 DSC06379 DSC06373 DSC06319 DSC06320 DSC06328 DSC06337 DSC06341 DSC06309 DSC06348 DSC06290 DSC06259 DSC06249 DSC06245 DSC06238

 

6 gedachten over “Wad, watt, geen watjes, 31-07-2016

  1. Paul en Marion Beantwoorden

    Hey Koen en Yvonne, mooi om te lezen, indrukwekkend ook. Mooi om te lezen, dat jullie zo een goed team worden (of al zijn?). Maar we krijgen ook wel wat kriebels, als we de spannende dingen lezen. Maar goed, dat er beschermengelen zijn!!! Groetjes, Paul & Marion

Laat een antwoord achter aan Paul en Marion Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *