Buikpijn, 23-01-2016

stress relaxIk weet het zeker: Koen heeft zijn roeping gemist.

Er is serieus een mooie carrière als timmerman aan hem voorbij gegaan. Kijk, dat hij handig is met natuursteen, dat wist ik al. Daar heeft hij 30 jaar mee gewerkt, als leermeester zijn kennis en vaardigheden overgedragen, en zijn sporen verdiend. Maar hout is toch een compleet ander materiaal om mee te werken. De eerste tekenen van verscholen vakmanschap kwamen vorig jaar aan het licht. Toen werd een gaaf teakhouten onderplaatje voor de paal voor de windmolen gefabriceerd. Afgelopen winter was het teakdek aan de beurt. En de afgelopen twee weken was het stofhappen in de kajuit.
Na het slopen van diverse kastjes in de badkamer en kombuis, en het creëren van nieuwe opberggelegenheid onder de kaartentafel, wordt alles weer keurig afgewerkt. De inbouwkoelkast is inmiddels ook klaar. Het resultaat is top, we worden er helemaal blij van als Koen deze heeft opgehaald bij Marcel Gijsberts Montage-, timmer- en afwerkingsbedrijf te Wanroij (M.T.A. Gijsberts).
En dan is het tijd voor een vervelende en tijdrovende klus: schuren. Koen komt elke avond grijs thuis; niet omdat hij zorgen heeft of niet meer piepjong is, maar van het stof. Alles in de kajuit, badkamer en kombuis is van hout, alles moet dus geschuurd worden en daar komen kilo’s stof vanaf. Maar het wordt uiteindelijk heel mooi! Het stemt ons vrolijk!
foto 2 foto 4IMG_6779 IMG_6781foto 1

IMG_6755IMG_6756IMG_6757Maar nu is het weekend. Er wordt niet geschuurd en getimmerd. Er wordt gepoetst op de Grotestraat. Vandaag drie bezichtigingen door potentiële kopers! Ik ben in de stress-modus. Alles moet er weer picobello uitzien. Niet dat het normaal gesproken een zooitje is 😉 , maar nu wil ik alles extra spik en span. De taken worden verdeeld en na enkele uurtjes is alles weer stofvrij, de vloeren blinkend, alle persoonlijke spulletjes opgeruimd. de kachel gestookt. We trekken de deur van een fris en gezellig warm huis achter ons dicht en gaan boodschappen doen. Daarna koffie drinken. Daarna naar de kringloopwinkel (ach je weet nooit wat ze daar nog hebben voor op de boot). Ik heb buikpijn, m’n maag is wat van streek en in m’n hoofd is het een chaos. Ik wil het liefst zoveel mogelijk kletsen om niet na te hoeven denken. Het is (al) 2016 en we willen zo graag deze zomer vertrekken… De kriebels van de onzekerheid beginnen toe te slaan. Als het huis niet binnen enkele maanden verkocht wordt zal ons avontuur misschien wel pas in 2017 van start gaan. Ik wordt enigszins nerveus van de onzekerheid. Maar dan bedenk ik me: ‘hoezo Yvonne?’. Weet je hoeveel onzekerheid je nog tegemoet gaat? Weet je dat je op een zeilboot nauwelijks kunt plannen? Weet je nog dat er geen vastomlijnd reisplan is, weet je wel: ‘bij Vlissingen linksaf’? Weet je dat er altijd ‘wat’ is op de boot? Dat je moet kunnen improviseren? Dus: RELAX! Rust zal je redden… En dan ga ik onder het genot van een beker koffie en een verrukkelijk geurende appelflap een bericht op onze website schrijven. En dan droom ik weer heerlijk weg. Yes, relaxed. Alles komt goed!

3 gedachten over “Buikpijn, 23-01-2016

  1. Andrea Beantwoorden

    Buikpijn van het ‘niet weten’; bekend gevoel. Fijn dat je er mee schrijft. Zo hebben wij de kans mee te voelen.
    Hou vol! Houdt moed! Jullie gaan! !! Echt wel!

  2. Hans & Elise Beantwoorden

    Ziet er schitterend uit Koen en Yvon! Wordt een compleet nieuwe boot zo
    En leuke blog om te lezen!
    Groetjes en we hopen met jullie mee dat het 2016 wordt!!
    Hans & Elise

  3. Roni Beantwoorden

    Ja, relax nu het nog kan. De vader van ons vader zat ook in het hout. Geurts uit Vierlingsbeek is bekend. Jullie zijn gewoon twee handige mensen. Moet ook wel anders red je dit niet.

Laat een antwoord achter aan Roni Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *