Die Sendung mit der Maus, 05-06-2017

We liggen in een baai waar bijna een serene rust heerst. Er liggen enkele andere jachten maar verder zien we om ons heen alleen maar heuvels met wat begroeiing, groen, enigszins troebel water, een rommelig ‘strandje’ met steigertjes die op instorten staan en af en toe een visser. Geen dorp, stad, taverna of hotel te zien. Het is er fijn.

Koen is, samen met Frans van SY Bolbliksem, druk doende om de SSB-zender goed werkend te krijgen. Ik breng de tijd kletsend met Janneke door en we maken samen een heerlijke wandeling over het nabijgelegen strand. Da’s goed. En fijn. Om even iets te ondernemen zonder Koen. We hebben het ontzettend goed samen. En ik geniet van elk moment van de dag dat we samen zijn. Maar even ieder ons eigen ‘ding’ doen maakt het terugkomen aan boord weer extra lekker.
Janneke en ik zien een enorm donkere lucht aan komen. We versnellen onze pas omdat we denken dat het onze kant op komt. Als we voor de bui uit met ons Veertje terug roeien naar de HM blijken de mannen inmiddels aan boord van de Bolbliksem te zijn. Er wordt net een biertje open getrokken en wijn ingeschonken. Exact op tijd terug dus 😉 . Minder goed nieuws voor wat betreft de zender… De antenne-tuner werkt waarschijnlijk niet… Dus op zoek naar een nieuw (tweedehands) exemplaar 🙁 . (Inmiddels gevonden via Marktplaats en al onderweg naar Cuijk. Nu nog iemand zien te vinden die het pakketje wil komen brengen…)

We willen toch ook nog wat zuidelijker in Griekenland zien te komen en verlaten de baai op het vasteland. Ontzettend gezellige en leerzame dagen gehad, we hopen Frans en Janneke nog vaker te treffen op onze reis. Zij willen in de winter van 2018/2019 oversteken naar de Carieb, dus dat gaat zeker goed komen.
Als we naar het eilandje Paxos zeilen dobberen we de eerste uren met een paar knopen over de Ionische Zee. Voor de wind, geen lolletje aan met zo weinig wind. We besluiten de genua uit te bomen (een spiboom van de mast naar de punt van het zeil waardoor het niet/minder klappert en beter/meer wind vangt). Na 10 minuutjes zie ik enkele, ongeveer een mijl voorliggende, zeiljachten met een enorme snelheid over de diepblauwe zee vooruit schieten. Ze varen dezelfde koers als wij. Huh?! Hoe kan dat nou. Ik kijk eens naar rechts en zie in de verte schuimkopjes op zee. “Koen! De spiboom moet er als de sodemieter vanaf! Er komt wind aan! En veel!” Hop, spiboom er weer vanaf. Het is altijd een beetje ‘gedoe’ met dat lange ding bewegen tussen alle stagen en het zeil. Ook nu bedenk ik me weer dat dit wéér een gelegenheid is dat de spiboom overboord kan gaan. Dat gebeurt niet, Koen gaat er omzichtig mee om. Maar toch…
En daar dobberen we weer verder. Waar blijft die wind nu? Pas na 20 minuten wakkert de, inmiddels ook van richting veranderde wind ook bij ons aan. En zjoef, we schieten met 7 knopen naar de hemelsblauwe baai van Lakka op Paxos. Jaaaa, dit is weer subliem zeilen! Geweldig! Dat was alweer even geleden.
Al enkele mijlen voordat we in Lakka arriveren kunnen we de baai in kijken. Klopt het dat ik er ontelbaar veel masten zie? Koen pakt de verrekijker er eens bij: “Ik kan het niet goed zien.” Afwachten dan maar. Helaas blijkt mijn arendsoog (geholpen door zonnebril op sterkte) het goed opgemerkt te hebben. In de bekoorlijk turquoise baai, die behoorlijke afmetingen heeft maar toch erg vol oogt, liggen zeker 60 jachten! Wow, dat hebben we nog niet eerder meegemaakt. Plekje zoeken om te ankeren. Alles is dichtbij een ander. Lastig. Uiteindelijk denken we een prima plek gevonden te hebben. Anker laten vallen, achteruit varen. Ik vaar met het elegante achterwerk van onze HM richting een huge zeiljacht.
Een Jeanneau 64 (ruim 21 meter!). Prachtig glanzend antraciet, in spiegelende letters de naam ‘Ranja’, Duitse vlag wapperend en een al aardig door de zon gebruind stel op het voordek. We willen vanaf de achterkant van de HM een lijn spannen naar de wal. Dan liggen we mooi tussen het superzeiljacht en een flinke catamaran in. Het waait behoorlijk, wind op de zijkant van de boot. Het valt niet mee om voor elkaar te krijgen wat we willen. Ik vraag de Duitser wat de beste manier is om dit te doen. Hij heeft geen kant en klaar antwoord maar springt in het water, vraagt netjes of hij bij mij aan boord mag komen (Koen zwemt ondertussen met een tweede lijn naar de kant), helpt met de lijnen aansjorren en geeft me een klein lesje motormanouvreren. Wat aardig! Als Koen ook weer aan boord is spreken we nog even over onze reisplannen. Ja, dat willen zij ook gaan doen, oversteken naar de Carieb. Wanneer dat weet hij nog niet. Misschien over een jaar of vijf, zes. Het ligt er aan hoe lang hij nog moet werken… Mijn gemene (of jaloerse?) kant denkt: “je had ook een kleinere boot kunnen kopen, dan had je nu kunnen vertrekken.” Van de helft van de aanschaf van zijn jacht hopen wij 10 jaar te kunnen leven…
Koen doet nog een subtiele poging om eens een kijkje te kunnen nemen in zo’n prachtschip. “Nogmaals herzlichen dank en uh biertje?” Mister Jeanneau hoort het niet of is oost-indisch doof. Hij reageert er in ieder geval niet op en Koen durft het niet aan om een tweede poging te wagen (en ik ook niet…).
Het mooie van zulke buren is echter dat je de verhalen, die je steeds weer in deze drijvende dorpen verzint, heel spannend kunt maken. Zoals je dat ook wel eens op een camping, het strand of in een restaurant kunt doen, zo doen wij dat met andere jachten en hun ‘bewoners’. We speculeren over relaties, leeftijden, beroepen etcetera.
‘Ranja’, in het Nederlands klinkt het heel goedkoop: aangelengd water. In het Duits klinkt ‘Raanjaa’ in mijn oren koninklijk. Dat komt waarschijnlijk door koningin Rania van Jordanië. Maar de naam zal wel een samenstelling zijn van de zoon en dochter van meneer uit zijn eerste huwelijk. Rainhard und Jana. Mevrouw Jeanneau is aanzienlijk jonger dan meneer. Tenminste, die mening ben ik toe gedaan. Koen twijfelt. “Jawel joh, dat was ooit zijn au pair.” Vati altijd op zakenreis, mutti wilde de zorg voor de kinderen niet alleen op zich nemen. En daarmee heeft ze zich mooi in de vingers gesneden. Want de au pair was niet alleen lief voor de kids, maar ook voor haar baas. Als mevrouw Jeanneau praat dan hoor ik een in het Duits nagesynchroniseerde film. Misschien was dat wel haar bijbaantje..? “Paulchen, Paulchen”, klinkt het voor elke, hard en met zeer veel klemtoon uitgesproken zin. Het brengt mij terug naar mijn kindertijd. Toen we nog veel naar de Duitse tv keken (simpelweg omdat daar meer aanbod was dan op de twee! Nederlandse zenders). Pappa hield van de vele (nagesynchroniseerde) westerns, Bonanza en Bud Spencer & Terrence Hill. En ik zat op zaterdagmiddag op de grond voor de televisie en keek naar ‘Die Sendung mit der Maus’, de reclameblokken met de ‘mazzelmannetjes’ (Mainzelmännchen) en naar ‘Paulchen, der rosarote Panther’. Fantastisch, ik ken de begintune nog: ‘wer hat an die Uhr gedreht’ 🙂 .
De lovebirds brengen uren door op het voordek. Niet op een stoeltje of ligbed, nee gewoon met de bibs op het dek. En dat terwijl ze een enorme en vooral ook zeer comfortabele kuip hebben… Maar die ligt een groot deel van de dag in de schaduw. En het vriendelijke stel wil bruin worden. Prachtig bruin worden ze en vriendelijk zijn ze ook. We wisselen wat beleefdheden uit als ze rond onze boot zwemmen en als er een gigantisch, heel apart maar lelijk motorjacht de baai in komt varen zijn ze het roerend met ons eens dat een een afgrijselijk ding is.

Teveel fantaseren is niet goed, tijd om te vertrekken. Hoe mooi de baai bij Lakka ook is. We willen naar een rustiger baai. En die vinden we. Two Rock Bay heeft kristalhelder water. Zo helder als in een zwembad. Je kunt er fijn snorkelen. Er liggen maar drie andere jachten. De zon schijnt uitbundig. Het is er heerlijk.
We maken een wandeling naar een nabijgelegen, bijna leeg zandstrand. Er staan wat caravans en een enkele camper. Zo! Dat is mooi wakker worden in je caravan! Er is een Griekse kantina. Plastic stoelen en tafels met kleurrijk tafelzeil. Een bruggetje er naar toe, gemaakt van aangespoeld hout en nog stevig ook. We drinken er wat. Geen menukaart. Wel heerlijke Griekse salade. We kletsen er even met een Brits echtpaar. Zij komen hier al jaren met hun camper. Het kamperen is hier sinds afgelopen jaar voor buitenlanders echter niet meer toegestaan. Doe je het toch dan riskeer je een boete van € 300,- en wordt je vriendelijk doch dringend verzocht alsnog te vertrekken. Vreemd… volgens mij kan de plaatselijke Griekse overheid er beter voor zorgen dat die buitenlanders hun geld hier uit geven door ze (tegen betaling?) hier te laten kamperen. Dat levert toch veel meer dan € 300,- op om de Griekse staatskas aan te vullen!?… Plus tevreden en terugkomende toeristen!..
Omdat de Britten de eigenaar van de kantina goed kennen staan ze nu op zijn terrein. Daar kan de politie blijkbaar niets tegen doen.

Eigenlijk willen we ook het achterland nog verkennen. Koen is echter geblesseerd. Naast de bijna wekelijkse verwondingen op zijn kale koppie, heeft hij nu twee gewonde knieën en een geblesseerde vinger. Op zijn vinger en één knie haarwortelontstekingen die voor enorme onderhuidse ontstekingen zorgen. Verpleegster spelen dus. Ontsmetten, doorprikken, druk er vanaf halen. Dat gaat allemaal goed komen.
De andere knie is ook helemaal opgezet, maar we weten eigenlijk niet waarvan. Er zit vocht in en dat zakt ook een beetje naar zijn scheenbeen. Medisch handboek erbij. Slijmbeursontsteking? We weten het niet. In ieder geval maar veel rusten, veel water drinken, koelen, pijnstillers en misschien toch maar een dokter opzoeken. Ik plaag hem een beetje: “ouwetje, tja je kunt er niks aan doen, ouderdom komt met gebreken”. Niks voor Koen, rust houden, ziek zijn, dat komt niet voor in zijn vocabulaire.  Maar de knie zorgt er toch voor dat hij nu even wat meer zitvlees heeft. En gelukkig heeft hij nog een jonge vrouw van slechts 49+ die hem goed kan verzorgen 😉 .

10 gedachten over “Die Sendung mit der Maus, 05-06-2017

  1. Lisanne Peters Beantwoorden

    Hoi Koen en Yvonne,

    Eindelijk hebben we tijd gemaakt oma ons te verdiepen in jullie avonturen. Wat leuk om te lezen hoe het jullie vergaat. Mooi dat jullie jullie belevenissen en emoties zo open delen.
    En wat een prachtige foto’s! Echt genieten.
    Ga zo lekker door, geniet van elkaar en van het avontuur en Koen heel veel beterschap Koen.

    Hartelijke groeten, Jan en Lisanne

  2. Jan en José Beantwoorden

    Hoi Koen & Yvonne
    Mooi verhaal weer ,Wij hebben inmiddels de b.b.q. .gehad ieder z’n eigen bestek, bord, drank, meegenomen en het vlees was gezamenlijk. Binnen een uur was alles geregeld stoelen ,hang tafels ,iedereen had een heerlijke salade gemaakt, En het was voor elkaar. .En het was zeer gezellig een gemêleerd gezelschap jong, oud, kinderen En prachtig weer bloemetjes van de dijk op de tafels, het zag er allemaal leuk uit. Voor herhaling vatbaar volgend jaar Hemelvaart gaat het weer gebeuren zo enthousiast was iedereen .Nou verder hebben we hier echt zomer iedere dag is het super warm weer de zon staat hoog aan de hemel mooi vaar weer dus. Alleen hebben we de boot er nog niet in liggen dit i.v.m. de revalidatie van Jan z’n nieuwe knie het gaat allemaal prima maar duurt toch even voor je weer mobiel bent .En zeker op de boot is dat toch wel een vereiste We gaan niets forceren .doen rustig aan .Koen dat merk je nu misschien ook wel een beetje of is het inmiddels al beter zo niet dan wens ik je beterschap misschien van het lange staan, bij ontsteking maar veel karnemelk drinken dat zuivert het bloed .Verder gaat .alles hier z’n gangetje René woont nog steeds in de Molenstraat. Het huis hier van Theo zie je weinig beweging alles groei het ziet er niet uit jammer dat hij de boel zo laat verwaarlozen .Ank i en Frank hebben hun intrek in het nieuwe huis genomen dat is een plaatje geworden alles nieuw dus ziet er geweldig uit .Nu jullie zijn weer op de hoogte van de straat. heel veel vaar plezier en wachten op volgende fase ,kapitein hou het roer recht.Liefs Jan en Josje

  3. Liesbeth Depp Beantwoorden

    Hey wereldreizigers,

    Ook ik keek veel Duitse tv en zag bijna elk kinderprogramma wat daar uitgezonden werd, vooral de series en films. Vandaar dat ik goed Duits spreek, lang leve het eeuwige Duitse vertaalverhaal (eigenlijk heel irritant). Wie wil er nu luisteren naar een Deutch sprechende Brad Pitt of George Clooney, en dan heb ik het nog niet eens over onze”piraat” Depp. Hoe kun je nu muiten als je Duits spreekt, daar trapt toch niemand in. En wat de knie van Koen betreft; idd goed in de gaten houden en op tijd naar een arts. Das nie niks een ontsteking. Veel vaarplezier nog in die prachtige omgeving daar. Und alles gute x.

  4. Paul & Marion Beantwoorden

    Ja, wie kent het niet “die sendung mit der maus”, Mainzelmänchen, Paulchen der Rosarote Panther.
    Ik in elk geval wel, want ook ik ben 49+, en woonde toevallig in hetzelfde huis als Yvonne.
    Destijds min of meer verplichte, maar oh zo vermakelijke, tv-kost vanwege die duitse zenders. op onze tv.
    Nostalgie! Altijd fijn om aan terug te denken.

    Groetjes en liefs voor jullie beide,
    Paul.

  5. Roni Beantwoorden

    Mooi verhaal weer! Ik hoop dat het met veel rust weer vanzelf goed komt met je ontstekingen en je knie. En als je toch naar een dokter moet, dan moet je wel DOEN WAT HIJ ZEGT KOEN!! VEEL RUST!!! xxx

  6. Paul & Marion Beantwoorden

    Hoi Yvonne en Koen,

    lekker leesvoer weer!
    Je krijgt zo heel wat (vaste en vluchtige) kontakten erbij onderweg. Leuk om zoveel verschillende mensen te leren kennen.
    Ook mooi dat je nog regelmatig dingen bijleert. Nooit te oud om te leren (49+, ahum!).
    Vervelend voor Koen dat ie op dit moment bij de categorie van mensen met een beperking hoort.
    Hopelijk vallen de ongemakken mee, en komt het snel weer goed.
    Wij wensen jullie uiteraard weer heel veel plezier en geluk!

    Kusjes van ons.

  7. Anoniem Beantwoorden

    Ik wil nog wel een keer…..
    Gos wat is het mooi daar op die eilanden…
    Maar helaas. Het gaat hem niet worden. Griekenland moet nog even wachten.
    Mooie reis, schatjes. Echt heel fijn.
    Fijn dat pleegzuster Bloedwijn er ook bij is.
    Liefs
    Andrea

  8. Jan Hermsen Beantwoorden

    Hallo liebe Leute,
    Ja, ich bin zwar 20 Jahre älter als ihr seit, aber die ältere Deutsche Herren mit graue Hare unter eine weisse Kappe , hellbraune Rennhandschuhe und eine sehr junge blonde “Dame” daneben in einem Kabrio kann ich mich noch gut erinneren.
    Maar dat was damals….
    Yvonne meid, je haalt wel wat geschiedenis op.
    Maar wat te doen met de toekomst van Koen’s knieën? Houd het wel in de gaten.
    Astrid is, als oud-verpleegkundige, ook al bezorgd, vooral toen ik de naam Koen liet vallen (onze zoon heet nl. ook Koen en heeft ook veel last aan zijn scheenbeen gehad).
    Maar gelukkig werd na uitleg alles duidelijk.
    Blijf even wat dichter aan wal voor een eventueel dokters bezoek. Je kunt nooit weten.
    Wacht niet langer dan een of twee weken en neem dan actie.
    Koen, heel veel sterkte!!!
    Groeten van Jan en Astrid

  9. C. Goossens Beantwoorden

    Hallo Yvonne & Koen,
    Weer een leuk verhaal, Jammer van de pech.
    Komen helaas niet in de buurt.
    En Koen zijn knie !!! Van harte beterschap.
    Liefs van Peter & Carolien

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *